Το βάσανο ενος παλιού αιρετικού

"....Να που φτάσαμε, λοιπόν.

Βρισκόμαστε στην τελική ευθεία, στο τελευταίο κομμάτι της διαδρομής, έτοιμοι για μια καινούρια περιπέτεια.

Είμαι τρελός, ένα γέρικο πουλί που κουρνιάζει σε τούτο δω το κάθισμα, με τα γκρίζα μου γένια και τα κουσούρια μου που δε μ’ αφήνουν σε ησυχία.

Είμαι τρελός κι έχω ακόμη τη διάθεση να γελάω.

Ακόμη δε μπορώ να το πιστέψω πως ξαναπήρα τους δρόμους της περιπλάνησης, πως ξανάρχισα να σπέρνω θύελλες.

Μου γεννιέται η διάθεση να κάτσω και ν’ αναλογιστώ πώς ξεκίνησαν όλα τούτα.

Μου γεννιέται η διάθεση να κάτσω και να σκεφτώ ότι η ζωή μου ταυτίστηκε με τον πόλεμο, με τη φυγή, σπίθες που κατακαίνε την πεδιάδα και κύματα νερού που την κατακλύζουν.

Κανονικά θα ‘πρεπε να ρίξω το κουρασμένο μου σαρκίο σε μία γωνιά και να ζήσω ήρεμα το υπόλοιπο της ζωής μου, βαυκαλίζοντας τη μνήμη μου με τα πρόσωπα των γυναικών και των φίλων που αγάπησα.

Ωστόσο είμαι ακόμη εδώ, κυνηγημένος από τα σκυλιά, με σκοπό να κλείσω το λογαριασμό εν ονόματι όλων αυτών των προσώπων.

Το βάσανο ενός παλιού αιρετικού που δε μπορεί να ησυχάσει.

Η ύστατη πρόκληση, η ύστατη μάχη.

Θα μπορούσα να ‘χα πεθάνει στο Φρανκενχάουζεν, στις πλατείες του Μίνστερ, στην Ολλανδία, στην Αμβέρσα, στα μπουντρούμια της Ιεράς Εξέτασης.

Κι όμως, βρίσκομαι εδώ.

Να τελειώσω την παρτίδα, να λύσω το αίνιγμα, αυτό είναι το τελευταίο καθήκον που έχω να επιτελέσω."

"Εκκλησιαστής" 
Luther Blisset

.

Ευχαριστώ απο καρδιάς την "Μαρίτσα" που με θυμήθηκε διαβάζοντας τον "Εκκλησιαστή" και μου έστειλε αυτό το απόσπασμα