Αναδημοσιεύουμε την κουβέντα και την πολεμική που αναπτύχθηκε:
Την περασμένη Τρίτη ο Ηπειρωτικός Αγών έφερε στο προσκήνιο το γεγονός ότι ακαδημαϊκοί καθηγητές και διοικητικοί υπάλληλοι του πανεπιστημίου Ιωαννίνων, πληρώνονται τις ημέρες της απεργίας τους (στηριζόμενοι σε κάποια ασάφεια νόμου), την ίδια στιγμή που όλοι οι κλάδοι των εργαζομένων απεργούν με βαρύ (υπό τις τρέχουσες συνθήκες) τίμημα:
Κύριε Διευθυντά
Καταλαβαίνουμε ότι μετά από τους χιλιάδες εργαζόμενους/ες που βγήκαν στο δρόμο σε όλη την Ελλάδα αντιστεκόμενοι ενάντια στα μέτρα της Κυβέρνησης θα πρέπει να είστε στεναχωρημένος μιας και δεν εισακούστηκε η έκκλησή σας (στο φύλλο της εφημερίδας την προηγούμενη της απεργίας) για το να κάνουμε όλοι μαζί ενωμένοι θυσίες.
Εντάξει, δεν σας άκουσαν οι εργαζόμενοι, μήπως όμως θα μπορούσατε να βάλετε την επιστολή μας (ολόκληρη όπως είναι δεοντολογικό) σε μια από τις πρώτες σελίδες της καλής σας εφημερίδα; Νομίζουμε ότι αυτό είναι λογικό μιας και αποτελέσαμε πρωτοσέλιδη «αποκάλυψη» την προηγούμενη εβδομάδα.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή:
Στις μεγάλες φοιτητικές κινητοποιήσεις ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16 για την υπεράσπιση του Δημόσιου Πανεπιστήμιου, η μεγάλη δημοσιογραφική αποκάλυψη της εφημερίδας σας ήταν τον αν πληρώνονται οι καθηγητές τις μέρες της Απεργίας. Και αυτό βέβαια ήταν χτύπημα «κάτω από τη ζώνη» ενάντια σε εκείνους που έδιναν τη μάχη μαζί με τους φοιτητές τους και τους εργαζόμενους για Δημόσια, δωρεάν Παιδεία για όλο το λαό. Δεν αφορούσε προφανώς τους επιχειρηματίες καθηγητές που όλο εκείνο το διάστημα δούλευαν σκληρά φρουρώντας τις επιχειρήσεις τους (βλέπε Τεχνολογικό Πάρκο, Επιτροπή Ερευνών κ.τ.λ).
Σήμερα, μέρες σφαγής των μισθωτών από κυβέρνηση, ΝΔ. ΕΕ. και Κεφάλαιο η μεγάλη δημοσιογραφική αποκάλυψη αφορά τους υπαλλήλους των 1000 ευρώ το μήνα και μάλιστα με πηχυαίους πρωτοσέλιδους τίτλους. Είπαμε και παραπάνω ότι κατανοούμε την αγωνία σας για το πέρασμα της Κυβερνητικής Πολιτικής, αλλά όχι και έτσι. Βάλτε πρωτοσέλιδο για τις γλάστρες στην πλατεία των κ.κ. Γκόντα-Αυδή, τι ωραία που ανθίσανε (με την οποία συμφωνούσατε να γίνει ταράτσα αν δεν κάνουμε λάθος), μη διασύρετε εργαζόμενους και τους αγώνες τους για να κρύψετε την φιλοκυβερνητική σας αγωνία.
Γιατί αλήθεια δεν γίναμε πρωτοσέλιδο όταν μπήκαμε μπροστά στον αγώνα για την κατάργηση του εργασιακού μεσαίωνα των εργολαβιών στο Πανεπιστήμιο και σταθήκαμε αλληλέγγυοι στο πλάι των συναδελφισσών καθαριστριών;
Γιατί δεν γίναμε πρωτοσέλιδο όταν στεκόμαστε στο πλάι των συμβασιούχων συναδέλφων, καταγγέλλοντας το ότι δουλεύουν με απαράδεκτες συνθήκες, και απεργώντας με αίτημα τη μονιμοποίησή τους;
Γιατί δεν μπαίνουμε πρωτοσέλιδο, τώρα που συναδέλφισσές μας σέρνονται στα δικαστήρια από μέλος ΔΕΠ και μεταπτυχιακή φοιτήτρια επειδή και μόνο έκαναν τη δουλειά τους;
Γιατί δεν μπήκαμε πρωτοσέλιδο όταν μαζί με φοιτητές και καθηγητές καταγγέλλαμε και απεργούσαμε επί μήνες υπερασπιζόμενοι το Δημόσιο Πανεπιστήμιο;
Γιατί δεν έγινε πρωτοσέλιδο το ότι είμαστε οι πλέον κακοπληρωμένοι υπάλληλοι στο Δημόσιο χωρίς κανένα επίδομα;
Γιατί δεν έγινε πρωτοσέλιδο η ευνοιοκρατία (επιλεκτικές επιπλέον αμοιβές κ.τ.λ) των Δικομματικών Πρυτανειών απέναντι στους εργαζόμενους;
Αυτά δεν αγγίζουν τις «κοινωνικές σας ευαισθησίες; Ή μήπως θεωρούμαστε συνυπεύθυνοι για τα μεγάλα φαγοπότια της «ισχυρής» Ελλάδας των Ολυμπιακών Αγώνων, της ΟΝΕ, του χρηματιστηρίου, των βιομηχάνων, των τραπεζών και των λοιπών λαμόγιων-βαμπίρ των μισθωτών.
Ο Ταξικός Εμφύλιος, κύριε διευθυντά, δεν εφευρέθηκε από εσάς. Και στις σημερινές εκρηκτικές συνθήκες είναι ένα από τα κυρίαρχα όπλα της Κυβέρνησης ενάντια σε επικείμενες κοινωνικές εκρήξεις. Και ο λόγος προφανής. Να αντικαταστήσει το αίτημα «την κρίση να πληρώσουν αυτοί που τη δημιούργησαν» με το αντιδραστικό αίτημα «την κρίση να πληρώσουν τα τμήματα της εργατικής τάξης που είναι σε καλύτερη θέση. Οι παλιοί «προνομιούχοι» του πατέρα του σημερινού πρωθυπουργού είναι οι σημερινοί δημόσιοι υπάλληλοι των 2000 ευρώ, έναντι αυτών που παίρνουν 600. Είναι αυτοί που απλά εργάζονται, έναντι των ανέργων. Είναι αυτοί που είναι μόνιμοι σε αντίθεση με αυτούς που είναι συμβασιούχοι. Είναι οι τρισκατάρατοι τεμπέληδες που έχουν ανθρώπινες συνθήκες εργασίας (ωράρια, άδειες μητρότητας κ,τ.λ.) σε αντιπαράθεση με αυτούς που ταλαιπωρούνται στη ζούγκλα του ιδιωτικού τομέα. ‘Όλοι εναντίον όλων και κανείς αντίπαλος με τη συλλογική έννοια, της Κυβέρνησης και αυτών που δημιούργησαν και θησαύρισαν εις βάρος όλων μας με πρόσχημα την κρίση.
Για εμάς, εχθροί δεν είναι οι εργαζόμενοι που παίρνουν περισσότερα επιδόματα από εμάς, ούτε η κυρία στη λαϊκή που δεν κόβει απόδειξη για ένα κιλό ντομάτες. Με αυτούς όπως και με τα παιδιά των Stage (αυτούς που διασύρθηκαν στα πλαίσια του ταξικού εμφυλίου σαν «ημέτεροι»), τους άνεργους, τους ελαστικά εργαζόμενους, βγήκαμε στο δρόμο και θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε μέχρι τη νίκη ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα που μας ετοίμασαν.
Όσο για τις κατακτήσεις μας, αυτές δεν τις διαπραγματευόμαστε με κανέναν, πολύ περισσότερο με μια φιλοκυβερνητική εφημερίδα. Βέβαια και εμείς όχι μόνο δεν κρίνουμε, αλλά χειροκροτούμε τις κατακτήσεις άλλων κλάδων εργαζομένων. Και μιας και έχετε εντρυφήσει στα εργατικά να σας επισημάνουμε ότι η Απεργία δεν είναι θρησκευτικό καθήκον που απαιτεί νηστεία για να το κάνεις καλά. Υπάρχουν μαζί με την Απεργία πάρα πολλοί τρόποι για να διεκδικήσουν και να κατακτήσουν τα δίκια τους οι εργαζόμενοι. Όπως επίσης υπάρχουν και δεκάδες άλλοι τρόποι για να προσπαθήσεις να σταματήσεις τον αγώνα των εργαζομένων. Και ένας από αυτούς ήταν και η στάση της Εφημερίδας σας. Ατυχής, βέβαια, γιατί εμείς θα συνεχίσουμε να απεργούμε ούτως ή άλλως και να βγαίνουμε στο δρόμο. Όπως κάναμε και στην τελευταία κινητοποίηση μαζί με 3000 εργαζόμενους και άνεργους που γέμισαν τους δρόμους της πόλης αντιστεκόμενοι. Εσείς βέβαια, πάλι, την επαύριο δεν τους είδατε, δεν τους ακούσατε, αποχετευτικό είδατε για πρωτοσέλιδο. Πάλι καλά …..
Τέλος, επειδή πραγματικά κατανοούμε την αγωνία σας για το μέλλον της Πατρίδας, πήραμε πολύ στα σοβαρά την πρόταση σας του να κάνουμε όλοι μαζί ενωμένοι θυσίες. Σας προτείνουμε λοιπόν να μην πληρώνουν οι δημόσιοι φορείς τις δημοσιεύσεις στην Εφημερίδα σας, αρχής γενομένης αυτών του Δημόσιου Πανεπιστήμιου. Τι λέτε; Βέβαια, αν προσμετρήσουμε το τι θυσίες καλούνται να κάνουν οι μισθωτοί, δίκαιο θα ήταν και να σας ζητήσουμε να δώσετε γενναίες αυξήσεις στους εργαζόμενους της εφημερίδας σας για να τονωθεί η αγορά. Δεν πειράζει όμως, εμείς ούτως ή άλλως θα είμαστε αλληλέγγυοι σε όλες τους τις διεκδικήσεις.
Για το Δ..Σ. του Συλλόγου
Η Πρόεδρος: Ντορέττα Ρίζου, η Γραμματέας Ολυμπία Τσαπάρη
η απάντηση του "Η.Α"
Ούτε μια λέξη για το ασυμβίβαστο μισθού απεργίας
Την απώλεια του μισθού τη μέρα της απεργίας. Δεν είναι φυσικά κάτι που οι συγκεκριμένοι εργαζόμενοι στο πανεπιστήμιο διαφημίζουν (ότι δηλαδή οι ίδιοι απεργούν και πληρώνονται, για αυτό όπως εξάλλου θα διαπιστώσετε από το ύφος της ανακοίνωσης, το δημοσίευμα της εφημερίδας μας προκάλεσε ένα κάποιο εκνευρισμό) ούτε ένα αίτημα που θέτουν ευρύτερα ως εφικτό στόχο για το εργατικό κίνημα (να επεκταθεί δηλ. η πληρωμένη απεργία και στους υπόλοιπους κλάδους).
Σήμερα λοιπόν ο Σύλλογος του Διοικητικού Προσωπικού Πανεπιστημίου Ιωαννίνων απαντάει στον «Η.Α.»: Εκατοντάδες λέξεις για τον ταξικό εμφύλιο, σαρκασμοί, ειρωνείες και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί προς την εφημερίδα μας, αλλά φυσικά ούτε μια κουβέντα για το γεγονός ότι οι 99 στους 100 απεργούς στερούνται το ημερομίσθιο. Αντί οποιουδήποτε σχολίου εκ μέρους μας, προτιμούμε να δημοσιεύσουμε την πλήρη επιστολή του συλλόγου και να αφήσουμε τους αναγνώστες να κρίνουν. Ευτυχώς, μερικές φορές τα κείμενα μιλάνε από μόνα τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου