Τον πήγαν στην κηδεία με χειροπέδες!

Ακόμη ένα “επεισόδιο της κρατικής αναλγησίας”, που δεν λυγίζει ούτε μπροστά στο θάνατο, γράφτηκε χθες στο Κοιμητήριο Κούκος στο Βόλο, όπου έπεσε η αυλαία για την 41χρονη Κατερίνα Γκουλιώνη από το Βόλο, που βρέθηκε νεκρή εν πλώ κάτω από αδιευκρίνιστες μέχρι αυτή τη στιγμή συνθήκες την ώρα της μεταγωγής της από τις Φυλακές του Ελαιώνα Θηβών στις Φυλακές Αλικαρνασσού στην Κρήτη. Συνοδεία πέντα δεσμοφυλάκων από τον Κορυδαλλό, με τις χειροπέδες στα χέρια, η Πολιτεία “επέτρεψε” στον αδερφό της άτυχης Κατερίνας να παραστεί στην κηδεία της αδερφής του, χωρίς έτσι να μπορεί να την αγκαλιάσει, αλλά και να την αποχαιρετίσει για τελευταία φορά, επιτείνοντας το δράμα της οικογένειας, που παραμένει με δεκάδες αναπάντητα ερωτήματα για το θάνατο της 41χρονης. Ακόμη και οι λυγμοί της μάνας που εκλιπαρούσε να βγάλουν τις χειροπέδες για να αποχαιρετήσει ο αδερφός την αδερφή του, δεν πτόησαν τους σωφρονιστικούς υπαλλήλους, ώστε να υπερβούν για καθαρά ανθρωπιστικούς λόγους, το “γράμμα του νόμου”. Αποσβολωμένοι συγγενείς και φίλοι, ακόμη και οι δύο ιερείς που τέλεσαν την εξόδιο ακολουθία, παρακολουθούσαν “τις διαπραγματεύσεις” με συναισθήματα οργής, αφού το όλο σκηνικό προκάλεσε αλγεινές εντυπώσεις σε όσους παραβρέθηκαν για το τελευταίο αντίο. Στον αδερφό της θανούσης δεν επετράπη να παραστεί στην ταφή, αφού άρον- άρον συνοδεία των δεσμοφυλάκων του αποχώρησε από το Κοιμητήριο εν μέσω αντιδράσεων, για να επιστρέψει στις Φυλακές Κορυδαλλού. Διαδηλώσεις έξω από τις Φυλακές Προχθές η Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατούμενων οργάνωσε διαδήλωση για το θάνατο της Κατερίνας έξω από τις Φυλακές του Ελαιώνα Θηβών, συμπαραστεκόμενη ταυτόχρονα σε όλες τις κρατούμενες που αρνούνται να υποστούν το βασανιστήριο του κολπικού ελέγχου, εισπράττοντας ως ποινή πολυήμερη απομόνωση. Στη διαδήλωση συμμετείχαν και το Ελληνικό τμήμα της Παγκόσμιας Πορείας Γυναικών, το Φεμινιστικό Κέντρο Αθήνας και το Δίκτυο Γυναικών ΣΥΡΙΖΑ. Τα πνεύματα στην διαδήλωση κάποια στιγμή οξύνθηκαν από την πεισματική άρνηση της διευθύντριας να δεχτεί αντιπροσωπεία των διαδηλωτριών και των διαδηλωτών, πράγμα που αρχικά οδήγησε τις κρατούμενες καταρχήν σε άρνηση να μπουν στα κελιά τους και λίγο αργότερα σε εξέγερση, σπάζοντας κάμερες και τηλεοράσεις.