Από τον λόγο του Μάρκος στο Coloquio- αφιέρωμα στη μνήμη του γάλλου ιστορικού και ανθρωπολόγου Andrés Aubry, που έγινε στο Πανεπιστήμιο de la Tierra στο San Cristobal de las Casas, Chiapas, στις 13 και 17 Δεκέμβρη 2007.
Μερικές θέσεις για τον αγώνα ενάντια στο σύστημα
Ένα: Δεν είναι δυνατόν να κατανοήσουμε και να ερμηνεύσουμε το καπιταλιστικό σύστημα χωρίς την έννοια του πολέμου.
Η επιβίωση και η ανάπτυξή του εξαρτώνται πρωταρχικά από τον πόλεμο και απ΄όλα όσα συσχετίζονται και εμπλέκονται σ΄αυτόν.
Μέσω του πολέμου και με τον πόλεμο ο καπιταλισμός απογυμνώνει, εκμεταλλεύεται, καταστέλλει και προβαίνει σε διακρίσεις. Στην εποχή της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης ο καπιταλισμός διεξάγει πόλεμο εναντίον ολόκληρης της ανθρωπότητας.
Δύο: Για να αυξήσουν τα κέρδη τους οι καπιταλιστές δεν καταφεύγουν μόνο στη μείωση του κόστους παραγωγής ή στην αύξηση των τιμών της πώλησης των εμπορευμάτων. Αυτό είναι βέβαιο αλλά ελλιπές. Υπάρχουν τουλάχιστον τρεις ακόμη μορφές: μία είναι η αύξηση της παραγωγικότητας, η άλλη είναι η παραγωγή νέων εμπορευμάτων και μία ακόμη είναι το άνοιγμα νέων αγορών.
Τρία: Η παραγωγή νέων εμπορευμάτων και το άνοιγμα νέων αγορών επιτυγχάνεται τώρα με την κατάκτηση και επανακατάκτηση γεωγραφικών περιοχών και κοινωνικών χώρων που προηγουμένως δεν είχαν ενδιαφέρον για το κεφάλαιο.Παραδοσιακές γνωσεις και κώδικες γενετικής μαζί με φυσικούς πόρους όπως το νερό, τα δάση κι ο αέρας μετατρέπονται τώρα σε εμπορεύματα ήδη ανοιχτών ή προς δημιουργία αγορών.
Όποιοι αντιτίθενται στους χώρους και τις γεωγραφικές περιοχές, που υπάρχουν αυτά ή άλλα εμπορεύματα, είναι, είτε το θέλουν είτε όχι, εχθροί του κεφάλαιου.
Τέσσερα: Ο καπιταλισμός δε φέρει σαν μία αναπόφευκτη μοίρα την αυτοκαταστροφή του, τουλάχιστον τη στιγμή που περιλαμβάνει ολόκληρο τον κόσμο. Οι διάφορες εκδοχές στο στυλ μιας Αποκάλυψης, ότι δηλαδή το σύστημα θα καταρρεύσει αφ΄εαυτού είναι λανθασμένες. Σαν Ινδιάνοι έχουμε ακούσει πολλές προφητείες μ΄αυτή την έννοια.
Πέντε: Η καταστροφή του καπιταλιστικού συστήματος θα πραγματοποιηθεί μόνο εάν ένα ή πολλά κινήματα τον αντιμετωπίσουν και τον διαλύσουν στον πυρήνα του, δηλαδή στην ιδιωτική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής και ανταλλαγής.
Έξι: Οι πραγματικές μεταβολές μιας κοινωνίας, δηλαδή των κοινωνικών σχέσεων σε μια ιστορική στιγμή, όπως το καταδεικνύει καλά ο Βάλλερστάϊν (Wallerstein) σε μερικά κειμενά του, είναι αυτές που κατευθύνονται ενάντια στη συνοχή του συστήματος. Για την ώρα δεν είναι δυνατές οι μεταρρυθμίσεις ή τα μπαλώματα. Αντίθετα είναι δυνατά και αναγκαία τα κινήματα ενάντια στο σύστημα.
Επτά: Οι μεγάλες μεταβολές δεν αρχίζουν εκ των άνω ούτε με μνημειώση και επικά γεγονότα αλλά με μικρά κινήματα όσον αφορά τη μορφή τους, τα οποία φαίνονται ασήμαντα στον πολιτικό και τον αναλυτή εκ των άνω. Η ιστορία δεν μεταβάλλεται ξεκινώντας από τις γεμάτες πλατείες ή τον αναξιοπρεπή όχλο χωρίς, όπως το καταδεικνεύει ο Κάρλος Αγκίρε Ρόχας (Carlos Aguirre Rojas), να ξεκινήσει από την οργανωμένη συνείδηση ομάδων και συλλογικοτήτων που γνωρίζονται και αναγνωρίζονται αμοιβαία εκ των κάτω και από αριστερά και οι οποίες δημιουργούν μια άλλη πολιτική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου