Τετάρτη 4 Ιουνίου 2008

Εδώ η απόφαση εκεί η απόφαση πού 'ναι η απόφαση;

Της ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΚΑΤΗ

Τριακόσιες ογδόντα μία (381) και μία νύχτες μετά την τελεσίδικη καταδίκη των κατηγορουμένων για την υπόθεση της 17Ν η απόφαση του Εφετείου (πρακτικά και διατακτικό) καταχωρήθηκε στο ειδικό βιβλίο δημοσιεύσεων την περασμένη Παρασκευή, 30 Μαΐου 2008 και ώρα τρεις το μεσημέρι.

Χθες, κι ενώ η εικοσαήμερη προθεσμία για την άσκηση του δικαιώματος των κατηγορουμένων αίτησης αναίρεσης στον Αρειο Πάγο έχει ήδη αρχίσει να τρέχει, οι συνήγοροί τους στερήθηκαν τη δυνατότητα να λάβουν αντίγραφα της απόφασης, η οποία δεν βρίσκεται καν στο Εφετείο της Αθήνας.

Η σύνθεση του Εφετείου Κορυδαλλού
Κι αυτό γιατί χωρίς να υπάρχει αντίγραφο, το πρωτότυπο της απόφασης, που αριθμεί περισσότερες από 8.000 σελίδες, στάλθηκε με κλητήρα, έπειτα από εντολή του προϊσταμένου του Εφετείου Αθήνας, Βασ. Φούκα, στο τμήμα εκδόσεων και εντύπων της... Βουλής που στεγάζεται στην οδό Λένορμαν, με το σκεπτικό ότι εκεί θα... φωτοτυπούνταν πιο γρήγορα τα απαραίτητα αντίγραφα.

Μόνο που μέχρι το μεσημέρι ο προϊστάμενος του τμήματος δεν είχε ακόμη λάβει τη σχετική έγκριση από τον γενικό γραμματέα της Βουλής για να ξεκινήσει η διαδικασία της έκδοσης φωτοτυπιών. Κι όπως εκτιμάται για τα έξι αντίγραφα που έχουν ζητηθεί από το Εφετείο απαιτούνται τουλάχιστον τρεις με τέσσερις ημέρες!

Η δε προθεσμία για την κατάθεση των αιτήσεων αναίρεσης, που για να συνταχθούν πρέπει πρώτα να μελετηθεί ενδελεχώς η απόφαση των 8.000 και πλέον σελίδων, λήγει στις 19 Ιουνίου.

«Φοβούνται ακόμη και την ανάγνωσή της;», διερωτώντο χαρακτηριστικά δικηγόροι, κι όχι μόνο της υπόθεσης, όταν ενημερώθηκαν για τις... διαδρομές της απόφασης.

Από το Εφετείο στη... Λένορμαν

Τι ακριβώς όμως συνέβη όταν ο Ιπ. Μυλωνάς, συνήγορος υπεράσπισης του Αλέξ. Γιωτόπουλου, ο οποίος φέρει στην πλάτη του τη βαρύτερη ποινή -των 17 ισοβίων- που επιβλήθηκε από το Εφετείο, μια ποινή απόρροια του «νομικού κατασκευάσματος» της συλλήβδην ηθικής αυτουργίας σε όλες τις ενέργειες της 17Ν, προσήλθε νωρίς χθες το πρωί για να πάρει όπως δικαιούται αντίγραφα της απόφασης;

Ο προϊστάμενος του Εφετείου, Βασ. Φούκας, τον ενημέρωσε ότι το πρωτότυπο της απόφασης θα απεστέλλετο υπηρεσιακά στο τμήμα εκδόσεων και εντύπων της Βουλής, στην οδό Λένορμαν, προκειμένου να φωτοτυπωθεί γρηγορότερα.

Τα αιτήματα του συνηγόρου να τυπώσει ο ίδιος άμεσα αντίγραφα ή έστω να συνοδεύσει στο τυπογραφείο τον κλητήρα που θα μετέφερε την απόφαση δεν έγιναν δεκτά.

Εμβρόντητος ο κ. Μυλωνάς, όταν τρεις ώρες αργότερα επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον προϊστάμενο του αρμόδιου τμήματος κ. Μάρκου, τον άκουσε να του λέει ότι αναμένει την έγκριση του γενικού γραμματέα της Βουλής για να βγουν τα έξι αντίγραφα τα οποία ζητεί το Εφετείο και ότι για να διεκπεραιωθεί το αίτημα θα χρειαστούν τρεις με τέσσερις ημέρες. Αμεσα ο δικηγόρος ενημέρωσε τον κ. Φούκα ότι τελικά η κίνησή του αυτή δεν θα διευκόλυνε χρονικά τη διαδικασία, για να λάβει εκ νέου την απάντηση ότι δεν μπορεί να γίνει κάτι διαφορετικό.

Μυλωνάς: «Θλιβερή πραγματικότητα»

Ο Ιπ. Μυλωνάς έσπευσε να καταγγείλει το θέμα στον πρόεδρο του Δικηγορικού Συλλόγου Αθήνας, Δημ. Παξινό, ο οποίος επικοινώνησε με τη σειρά του με τον κ. Φούκα, που απλώς τον διαβεβαίωσε ότι οι συνήγοροι θα λάβουν αντίγραφα της απόφασης το συντομότερο δυνατό.

Νομικοί κύκλοι χαρακτήριζαν «αν μη τι άλλο παράτυπη την κίνηση να φύγει το πρωτότυπο της απόφασης από το Εφετείο και να παραμείνει επί ημέρες σε υπηρεσία της Βουλής», ενώ από την πλευρά του ο κ. Μυλωνάς δήλωσε στην «Ε»:

«Οταν ξεκινούσα τη δικηγορία, πριν από 17 χρόνια, αν μου έλεγε κανείς ότι ο προϊστάμενος του Εφετείου αρνείται να δώσει στον συνήγορο κατηγορούμενου αντίγραφο μιας απόφασης που έχει καταχωρηθεί στο ειδικό βιβλίο δημοσιεύσεων, προκειμένου να ασκήσει αναίρεση, θα έλεγα ότι αυτό δεν γίνεται και ότι απλώς συκοφαντεί τον προϊστάμενο. Κι αν στη συνέχεια κανείς επέμενε προσθέτοντας ότι αυτή η δημοσιευμένη απόφαση δεν βρίσκεται καν στο Εφετείο αλλά έχει σταλεί σε μια υπηρεσία της Βουλής για να φωτοτυπωθεί, εφόσον δοθεί η σχετική έγκριση, τις επόμενες τρεις ημέρες θα του έλεγα ότι χρειάζεται ιατρική υποστήριξη.

Τελικά όσο ζει κανείς μαθαίνει. Γιατί στην Ελλάδα του 2008 η ανωτέρω φανταστική ιστορία αποτελεί θλιβερή πραγματικότητα». *


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 03/06/2008

Δεν υπάρχουν σχόλια:


Αναγνώστες