Η αφύπνιση των Ρουμάνων εργατών

Το πανό των απεργών τα έλεγε όλα: «Ρουμανία, ξύπνα! Δεν θέλουμε να είμαστε σκλάβοι μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση!». Το είχαν υψώσει οι χιλιάδες συγκεντρωμένοι εργάτες που δουλεύουν στο εργοστάσιο της γαλλικής Ρενό στην πόλη Πιτέστι της Ρουμανίας, καθώς διαδήλωναν στην κεντρική πλατεία Βασίλε - Μιλέα της πόλης αυτής, κατά τη 19η ημέρα της απεργίας τους που σηματοδότησε μια νέα εποχή για το εργατικό κίνημα της χώρας. Σίγουρα αυτός ο Απρίλης θα μείνει στην ιστορία του ρουμανικού συνδικαλιστικού κινήματος της εποχής μετά την κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» ως η απαρχή της αφύπνισης των Ρουμάνων εργαζομένων. «Οι 14.000 εργάτες εννοούν σήμερα να αποκτήσουν το μερίδιό τους από την ανάπτυξη της επιχείρησης», έγραψε ο έκτακτος απεσταλμένος της γαλλικής εφημερίδας «Μοντ» στο Πιτέστι.

Δεν έχει άδικο. Το 1999 η γαλλική Ρενό αγόρασε το 51% της ρουμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας Ντάτσια και έβαλε στόχο να αξιοποιήσει τους άθλια αμειβόμενους, αλλά υψηλής ειδίκευσης Ρουμάνους εργάτες για να παράγει ένα φθηνό αυτοκίνητο που να έχει ανταγωνιστική τιμή λόγω του χαμηλότατου εργατικού κόστους.
Πέτυχε διάνα. Από το 2004 άρχισε να κατασκευάζει στο Πιτέστι (όπως και στο Μαρόκο και στην Ινδία) το μοντέλο Λογκάν, με εξαιρετική επιτυχία. Οι πωλήσεις του δεκαπλασιάστηκαν μέσα σε τέσσερα χρόνια και οι ρυθμοί παραγωγής στο Πιτέστι καλπάζουν διαρκώς: πέρυσι κατασκευάστηκαν 235.000 αυτοκίνητα αυτού του τύπου και φέτος αναμένεται ότι θα παραχθούν 350.000. «Αυτό σημαίνει έναν ρυθμό 61 οχημάτων την ώρα, δηλαδή έναν κύκλο παραγωγής συγκρίσιμο με εκείνον των καλύτερων βιομηχανιών της Ευρώπης», σημειώνει η «Μοντ».

Μόνο που οι μισθοί των Ρουμάνων εργατών που πέτυχαν αυτό το άριστο αποτέλεσμα δεν έχουν καμία σχέση με ευρωπαϊκούς μισθούς: αν και συγκριτικά «καλοπληρωμένοι» οι Ρουμάνοι εργάτες της Ρενό κερδίζουν μόλις 250 έως 300 ευρώ - ούτε το... 15% των μισθών των Γάλλων εργατών της ίδιας επιχείρησης.

Στα τέλη του περασμένου μήνα, λοιπόν, το συνδικάτο των εργατών της Ρενό στη Ρουμανία ξεκίνησε μια μεγάλη απεργία με επιθετικά αιτήματα: απαίτησε ενιαία αύξηση 147 ευρώ για όλους τους εργάτες! Η διεύθυνση αντιπρότεινε 42 ευρώ μόνο και προσέφυγε στα δικαστήρια για να κηρυχθεί η απεργία παράνομη, παρ όλο που το 100% των εργατών συμμετείχε σ' αυτήν.

Δεκαεννέα ολόκληρες ημέρες κράτησε η απεργία που συγκλόνισε τη Ρουμανία πριν επέλθει ο συμβιβασμός που επέτρεψε στους εργάτες να επιστρέψουν με το κεφάλι ψηλά: περίπου 100 ευρώ αύξηση σε δύο δόσεις και ένα ετήσιο πριμ τουλάχιστον 249 ευρώ, που ισοδυναμεί με ακόμη 20 ευρώ ανά μήνα.

«Αυτή η μισθολογική σύγκρουση αποτελεί μια πρεμιέρα για την Ευρώπη. Εκφράζει μια ουσιώδη απαίτηση κοινωνικής δικαιοσύνης σε πανευρωπαϊκό επίπεδο: οι Ρουμάνοι μισθωτοί θέλουν να τους αναγνωρίζεται η πραγματική αξία τους ... Η είσοδος της Ρουμανίας στη διευρυμένη Ευρώπη τον Ιανουάριο του 2007 ενισχύει τη θέληση των Ρουμάνων εργατών να μη θεωρούνται πλέον ως Ευρωπαίοι δεύτερης κατηγορίας που επιβεβαιώνουν την ιδέα ότι στα αυτοκίνητα χαμηλού κόστους θα αντιστοιχούν μισθωτοί χαμηλού κόστους», έγραφε αρθρογράφος της «Μοντ».

Σε μια χώρα σαν τη Ρουμανία όπου ο μέσος μισθός είναι μόνο 150 ευρώ τον μήνα και τεράστιες μάζες του πληθυσμού δυστυχούν, οι Γάλλοι διευθυντές προσπάθησαν να τρομοκρατήσουν τους εργάτες της Ρενό ότι θα μεταφέρουν τα εργοστάσιά τους ολοκληρωτικά στην Ινδία, στο Μαρόκο και στη Ρωσία, όπου τα μεροκάματα είναι ακόμη πιο χαμηλά, και έτσι οι Ρουμάνοι θα χάσουν τα 250 ευρώ που κερδίζουν σήμερα, άρα να πάψουν να ζητούν αυξήσεις.

Η απειλή έπεσε στο κενό. Οι Ρουμάνοι εργαζόμενοι γνώριζαν ότι η Ρενό έχει επενδύσει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ στο εργοστάσιο στο Πιτέστι - ποσό δηλαδή που ισοδυναμεί με τα χρήματα που απαιτούνται για να πληρωθεί η αύξηση των 100 ευρώ που δόθηκε επί... πενήντα και περισσότερα χρόνια! Δεν ήταν τρελή η Ρενό να φύγει - χώρια που στην Ινδία ή στο Μαρόκο ήταν αδύνατο να βρει πεπειραμένο προσωπικό σαν το ρουμανικό, που να είναι σε θέση να πετύχει ανάλογη υψηλή παραγωγικότητα. Πίστεψαν στη δύναμή τους, απήργησαν με αποφασιστικότητα και τελικά νίκησαν ουσιαστικά.

Η ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΕΥΡΩΠΗ Ο «Τρίτος Κόσμος» της ηπείρου μας

Η ανάπτυξη και η επιτυχία διεκδικητικών αγώνων των εργαζομένων στις χώρες του τέως «υπαρκτού σοσιαλισμού» έχουν τεράστια σημασία για το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων και στην Ελλάδα και τη Δυτική Ευρώπη. Οι εξαθλιωμένες πολιτικά και οικονομικά χώρες της Κεντρικής και της Ανατολικής Ευρώπης εντάχθηκαν άρον άρον στην ΕΕ για να χρησιμεύσουν ως «Τρίτος Κόσμος» της Γηραιάς Ηπείρου και να ωθούν πιεστικά προς τα κάτω τους μισθούς και τα μεροκάματα στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης. Μόνον όταν οι εργαζόμενοι στις χώρες αυτές πετυχαίνουν με τους αγώνες τους μισθούς που προσεγγίζουν εκείνους της Δυτικής Ευρώπης παύουν να λειτουργούν ως εχθροί και υπονομευτές του βιοτικού επιπέδου της.