Ένα εμπάργκο αναζητεί πρόσχημα

Γιώργος Δελαστίκ

Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι το κινεζικό καθεστώς είναι ολοκληρωτικό. Δεν υπάρχει επίσης η παραμικρή αμφιβολία ότι στο Θιβέτ οι Κινέζοι είναι κατακτητές, μισητοί από τον τοπικό πληθυσμό, τον οποίο επιχειρούν να καταστήσουν μειονότητα στον τόπο του «πνίγοντας» την περιοχή με εκατομμύρια Κινέζους μετανάστες - εποίκους, τους οποίους εγκαθιστούν στο Θιβέτ. Σαφέστατα και είναι δίκαιη υπόθεση η υποστήριξη της ανεξαρτησίας της χώρας και η καταγγελία των ωμοτήτων που διαπράττει το στυγνό καθεστώς του Πεκίνου εναντίον των Θιβετιανών που διαδηλώνουν για την ελευθερία τους.

Αντιθέτως, υπάρχει μια σειρά γεγονότων που σαφώς υποδηλώνει ότι καθόλου ειλικρινείς δεν είναι οι κυβερνήσεις της Δύσης, που με διάφορους τρόπους και μηχανισμούς προσπαθούν μεθοδικά να δημιουργήσουν κλίμα κάποιου είδους μποϊκοτάζ των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου, με πρόσχημα την υπαρκτή καταπίεση στο Θιβέτ εκ μέρους των κινεζικών αρχών.
Εν πρώτοις το Θιβέτ έχει καταληφθεί από την Κίνα εδώ και... 57 (!) χρόνια, τώρα το θυμήθηκαν; Εν πάση περιπτώσει, ας το παραβλέψουμε αυτό και ας χαρούμε κι εμείς για την τόσο ετεροχρονισμένη ευαισθητοποίηση της Δύσης για το Θιβέτ. Δεν μπορούμε να παραβλέψουμε όμως ότι οι πρώτες δειλές προσπάθειες προώθησης της ιδέας μποϊκοτάζ των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου έγιναν με πρόσχημα την επίσης υπαρκτή καταπίεση του λαού της Βιρμανίας από τη χούντα, που έχει αρπάξει την εξουσία... μισόν αιώνα (!) πριν, τον Μάρτιο του 1962. Προβλήθηκε το παράλογο επιχείρημα να τιμωρηθεί με μποϊκοτάζ των Αγώνων το Πεκίνο επειδή η χούντα της Βιρμανίας είναι... φιλική προς την Κίνα!
Όταν απέτυχε η προσπάθεια αυτή, άρχισε νέα ιστορία μποϊκοτάζ των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου με πρόσχημα το ότι η Κίνα έχει στενές οικονομικές σχέσεις με το Σουδάν, η κυβέρνηση του οποίου διαπράττει σφαγές εναντίον του τοπικού πληθυσμού στη σουδανική επαρχία του Νταρφούρ! Φυσικά και αυτή η εκστρατεία έπεσε στο κενό λόγω του εξωφρενικού χαρακτήρα της.
Κοινός παρονομαστής και των δύο περιπτώσεων ήταν η προσπάθεια της Δύσης να πιέσει την Κίνα να χαλαρώσει τις σχέσεις της με δύο χώρες στρατηγικής σημασίας για το Πεκίνο, τη Βιρμανία και το Σουδάν, οι οποίες προμηθεύουν την Κίνα με πετρέλαιο!
Τελικά, η επιλογή του Θιβέτ ως τρίτου προσχήματος για την προώθηση ενός εμπάργκο εναντίον των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου αποδείχθηκε επιτυχής για τους εμπνευστές του εγχειρήματος. Η υπόθεση ήταν σαφώς πιο σοβαρή, ο Δαλάι Λάμα έχει άριστες σχέσεις με πολλές δυτικές κυβερνήσεις και πρωτίστως την αμερικανική (είναι χαρακτηριστικό ότι το 2001 ο Τζορτζ Μπους τον δέχθηκε στον Λευκό Οίκο, ενώ και η καγκελάριος της Γερμανίας Ανγκελα Μέρκελ τον συνάντησε προ μηνών).
Η αλήθεια βέβαια είναι πως, αν οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι ενδιαφέρονταν όντως για την καταπίεση των μειονοτήτων στην Κίνα και ήθελαν να κάνουν κάτι για τη βελτίωση της τύχης τους, θα ήταν απείρως πιο πειστικοί αν άρχιζαν καταγγέλλοντας τις φρικαλεότητες του Πεκίνου εναντίον των Ουιγούρων που ζουν στην επαρχία Ξιντζιάνγκ της Δυτικής Κίνας. Αντί να ενθαρρύνουν τις μαχητικές διαδηλώσεις Θιβετιανών που οδήγησαν σε δεκάδες νεκρούς από τα πυρά των δυνάμεων ασφαλείας του καθεστώτος, θα ήταν πιο λογικό να πιέσουν το Πεκίνο να πάψει να εξοντώνει κατά εκατοντάδες και συνολικά κατά χιλιάδες τους Ουιγούρους, χρόνια τώρα.
Το πρόβλημα όμως είναι πως οι εξεγερμένοι Ουιγούροι είναι τουρκικό φύλο και μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα, ενώ η ηγεσία τους δεν ελέγχεται από τη Δύση -τουλάχιστον σε ικανοποιητικό βαθμό- οπότε οι «ευαίσθητοι» Αμερικανοί και Ευρωπαίοι καθόλου δεν ενδιαφέρονται γι αυτούς, εγκρίνοντας σιωπηλά την εξόντωσή τους από το καθεστώς του Πεκίνου, το οποίο ιδίως από το 2001 όχι μόνο τους χαρακτηρίζει «τρομοκράτες», αλλά ισχυρίζεται και ότι χιλιάδες από αυτούς έχουν εκπαιδευθεί από την... Αλ Κάιντα!
Δεν αισθανόμαστε καμιά απολύτως συμπάθεια προς το κινεζικό καθεστώς, το οποίο αναπτύσσει τον καπιταλισμό με απίστευτη κοινωνική αναλγησία, χειρότερα και από τη Χιλή του Πινοσέτ, καταδικάζοντας πάνω από ένα δισεκατομμύριο Κινέζους σε αβυσσαλέα εξαθλίωση, για την οποία θα γράψουμε με άλλη ευκαιρία. Μας εξοργίζει όμως και η υποκρισία της Δύσης στην υπόθεση των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου, με πρόσχημα το Θιβέτ.
ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ ΘΟΡΥΒΟΥ
Ωμή πολιτική σκοπιμότητα
Οι Θιβετιανοί έχουν απόλυτο δίκιο να διεκδικούν την ελευθερία του λαού τους από τους Κινέζους. Οι απλοί Αμερικανοί και Ευρωπαίοι πολίτες άριστα πράττουν και τους συμπαραστέκονται. Οι κυβερνήσεις της Δύσης όμως προωθούν διάφορες ιδέες περί μποϊκοτάζ των Ολυμπιακών Αγώνων κινούμενες από πολιτικές σκοπιμότητες. Θέλουν να πιέσουν το κινεζικό καθεστώς να υποχωρήσει σε οικονομικής φύσης αιτήματα και βλέψεις τους και επιδιώκουν να ταπεινώσουν, να «κοντύνουν» πολιτικά την Κίνα, δίνοντάς της να καταλάβει ότι η οικονομική ισχύς από το εμπόριο εξαρτάται από την πολιτική βούληση της Δύσης, της οποίας η Κίνα είναι έρμαιο.

http://www.politikokafeneio.com