Η ΠΓΔΜ υπό προθεσμία

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Ζοφερό προβλέπεται το μέλλον των Βαλκανίων μετά τη μονομερή ανεξαρτητοποίηση του Κοσόβου υπό ιμπεριαλιστική καθοδήγηση και στρατιωτική προστασία και η εν συνεχεία διεθνής αναγνώριση της ανεξαρτησία του με επικεφαλής τις ΗΠΑ., Γερμανία, Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία κ.πλ. Εισάγεται η αρχή ότι κάθε μειονότητα που έχει τις ανάλογες διεθνείς «πλάτες» και συμμαχίες μπορεί να παίρνει τα εδάφη της και να αποσχίζεται από κάθε χώρα και να ενώνεται με όποια άλλη θέλει, πράγμα που αναπότρεπτα θα οδηγήσει σε διωγμούς εναντίον των μειονοτήτων, ώστε να προλάβουν τα υφιστάμενα κράτη να διαλύσουν τις μειονότητες πριν προλάβουν εκείνες να δράσουν ως μοχλός διάλυσης των αντίστοιχων κρατών. Κόλαση!
Η απόσχιση του Κοσόβου αποσταθεροποιεί δραματικά την ΠΓΔΜ, την καθιστά κράτος υπό προθεσμία. Αργά ή γρήγορα πιθανότατα θα διαμελιστεί ανάμεσα στους Αλβανούς και τους Σλάβους κατοίκους της, τους οποίους χωρίζει ήδη το αίμα από τις ενθοτικές συγκρούσεις του 2001 με τις εκατοντάδες νεκρούς. Οι Αλβανοί με τις περιοχές τους θα ενωθούν με το Κόσοβο και την Αλβανία, οι Σλαβομακεδόνες θα υπαχθούν κατά κύριο λόγο στη Βουλγαρία και κάποιοι στη Σερβία. Ενώ όμως η αμερικανική πολιτική στο Κόσοβο είναι αυτή που ουσιαστικά προδιαγράφει το διαμελισμό της ΠΓΔΜ στο μάλλον, η Ουάσινγκτον επιθυμεί για την ώρα τη διατήρηση του τεχνητού μορφώματος της ΠΓΔΜ ως ενιαίου κράτους. Της είναι χρήσιμο ως πιόνι με το οποίο μπορεί κατά βούληση να ρυθμίζει τις σχέσεις ανάμεσα σε τέσσερις βαλκανικές χώρες – την Αλβανία, τη Βουλγαρία, την Ελλάδα και τη Σερβία. Η ΠΓΔΜ είναι ένα θλιβερό προτεκτοράτο των ΗΠΑ, με μια αμερικανόδουλη και επικίνδυνη πολιτική ηγεσία και αστική τάξη, η οποία έχει ξεπουλήσει τα πάντα σε κοινωνικό επίπεδο στο κεφάλαιο και προσπαθεί να επιβιώσει καλλιεργώντας την εθνικιστική υστερία και τον αλυτρωτικό επεκτατισμό. Η ουσία είναι πάντως ότι ακριβώς η αποσταθεροποίηση της ΠΓΔΜ λόγω της ανεξαρτητοποίησης του Κοσόβου επανέφερε με δυναμικό τρόπο στην επικαιρότητα το θέμα της ονομασίας.
Η ελληνική αστική τάξη, διαπιστώνοντας το αδιέξοδο στο οποίο την έχει οδηγήσει η αλλοπρόσαλλη μαξιμαλιστική πολιτική της των αρχών της δεκαετίας του 1990, έκανε μια στρατηγικής σημασίας υποχώρηση, αποδεχόμενη τη σύνθετη ονομασία με τη λέξη Μακεδονία μέσα. Έχοντας κάνει αυτό, προσέρχεται στις διαπραγματεύσεις με στρατηγικό πλεονέκτημα. Διαπραγματεύεται με μια χώρα που απειλείται μακροπρόθεσμα με διάλυση και παράλληλα απαιτεί πλέον κάτι απόλυτα λογικό – ένα όνομα για την ΠΓΔΜ που να καθιστά σαφές ότι η χώρα αυτή αποτελεί μόνο ένα τμήμα της Μακεδονίας και όχι φυσικά το σύνολό της. Τώρα πλέον η Αθήνα δεν έχει κανένα λόγο να βιάζεται. Τα Σκόπια και η Ουάσινγκτον επείγονται να ενσωματώσουν την ΠΓΔΜ στους ιμπεριαλιστικούς συνασπισμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ προκειμένου να ενισχύσουν την αδύναμη άρχουσα της χώρας και να επιδιώξουν να «μπουκώσουν» και τους Αλβανούς, τόσο την αστική τους τάξη όσο και τα λαϊκά στρώματα, με τα λεφτά της ΕΕ, με στόχο να εγκαταλείψουν τις αποσχιστικές τους βλέψεις.
Κάτω από αυτό το πρίσμα, το βέτο της κυβέρνησης Καραμανλή στην ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, αν δεν λυθεί το ζήτημα του ονόματος, είναι ισχυρό διαπραγματευτικό όπλο στο πλαίσιο της καπιταλιστικής λογικής και συναντά την πλήρη επιδοκιμασία και του ελληνικού λαού, έστω και από διαφορετικές αφετηρίες. Η τεράστια πλειονότητα το επιδοκιμάζει από πατριωτικές, εθνικιστικές ή ρατσιστικές θέσεις. Εμείς, ως αριστεροί που είμαστε κατά του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, δεν θέλουμε την είσοδο καμιάς χώρας σε αυτούς τους ιμπεριαλιστικούς συνασπισμούς, προφανώς ούτε και της ΠΓΔΜ, αφού έχουμε βαθιά πεποίθηση ότι μόνο η ανεξάρτητη αντιιμπεριαλιστική και διεθνιστική πάλη των λαών μπορεί να δώσει λύσεις προς την κατεύθυνση που θέλουμε. Η συγκρότηση αντιιμπεριαλιστικού, αντικαπιταλιστικού κινήματος σε κάθε χώρα που θα παλεύει πρωτίστως για την πολιτική ήττα της κυβέρνησής της είναι ο δικός μας στόχος. Αυτό φυσικά αποκλείει κάθε είδους συμπαράσταση προς τον εθνικισμό της αστικής τάξης της ΠΓΔΜ στο όνομα της αντίθεσής μας προς τον ελληνικό εθνικισμό.
Πόσω μάλλον που ενδεχόμενη τελική άρνηση της ηγεσίας της ΠΓΔΜ να αποδεχθεί προσδιορισμό στην ονομασία που θα δείχνει σαφώς ότι η χώρα της αποτελεί μόνο ένα τμήμα της γεωγραφικής έκτασης της Μακεδονίας, συνιστά απόδειξη ανομολόγητων αλυτρωτικών, επεκτατικών βλέψεων εναντίον της Ελλάδας, αν και όταν το επιτρέψουν οι διεθνείς συνθήκες και συσχετισμοί δυνάμεων. Το μικρό μέγεθος της ΠΓΔΜ δεν σημαίνει ότι η αστική της τάξη είναι λιγότερο επιθετική στη φύση της από τις αστικές μεγαλυτέρων χωρών της περιοχής μας.
Τίποτα, απολύτως τίποτα δεν μας κάνει να τη μισούμε λιγότερο από τη δική μας!

ΠΡΙΝ 02/03/2008