Η ανακήρυξη της «ανεξαρτησίας» του Κοσόβου είναι αποτέλεσμα της πολιτικής των ιμπεριαλιστών των ΗΠΑ και της ΕΕ, καθώς και των ανταγωνισμών των αναδυόμενων αστικών τάξεων στην περιοχή.
Η βίαιη αλλαγή των συνόρων, με τους αιματηρούς βομβαρδισμούς του ΄99, η ουσιαστική κατοχή του Κοσόβου από 18.000 άνδρες του ΝΑΤΟ και ισχυρή δύναμη ευρω-αστυνομίας, καταλήγει τώρα πια και στη δημιουργία ενός κράτους – προτεκτοράτο, καταλύτη επικίνδυνων εξελίξεων στην περιοχή.
Η εφαρμογή της αμερικανικής πολιτικής για τη δημιουργία ασταθών και ελεγχόμενων κρατιδίων εφαρμόζεται με τον πιο κυνικό τρόπο. Η ΕΕ συνολικά και οι ευρωπαϊκές ιμπεριαλιστικές χώρες έχουν τις δικές τους τεράστιες ευθύνες για τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Χρόνια τώρα τα ιμπεριαλιστικά κέντρα υποδαυλίζουν κάθε εθνική και θρησκευτική αντιπαράθεση, για να ελέγχουν καλύτερα την περιοχή, για να μοιράσουν τη λεία. Αξιοποιώντας τις μειονότητες και τις υπάρχουσες εθνικές αντιπαραθέσεις, προκαλούν εντάσεις, ενώ ταυτόχρονα επιτίθενται στα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, δημιουργώντας στρατιές «φτηνών» εργατών. Η ένταξη των Βαλκανίων συνολικά στην καπιταλιστική αγορά, η δημιουργία των νέων αστικών τάξεων και ο γενικευμένος ανταγωνισμός στο έδαφος της καπιταλιστικής ύφεσης και του πολέμου της ενέργειας, ανάβει το φτίλι στην μπαρουταποθήκη της Ευρώπης.
Ο ολοκληρωτικός καπιταλισμός της εποχής μας σε όλο του το μεγαλείο. Για τους «κάτω» ο εδαφικός κατακερματισμός (αλλά και οι καπιταλιστικές ολοκληρώσεις τύπου ΕΕ),το εθνοτικό μίσος, η ανεργία, η φτώχια και ο θάνατος και για τους «πάνω» η εκμετάλλευση και ο ανταγωνισμός για μεγαλύτερα κέρδη. Η «παγκοσμιοποίηση» και η καπιταλιστική ολοκλήρωση της ΕΕ οδηγούν σε εθνικά και κοινωνικά ρήγματα.
Ο κύκλος αίματος που άνοιξε το 1989 δεν κλείνει και απειλεί να πλημμυρίσει όλα τα Βαλκάνια. Η εύθραυστη και επιβεβλημένη «ειρήνη» από τους μισθοφόρους της νατοϊκής ΚFOR ετοιμάζεται να ξαναδώσει τη θέση της στις πολεμικές αναμετρήσεις.
Όλοι έχουν πάρει τις θέσεις τους για το νέο γύρο,επιδιώκοντας τα μεγαλύτερα δυνατά κέρδη. Οι Αμερικανοί φτιάχνουν τη μεγαλύτερη βάση στο Κόσοβο, για να προστατεύσουν τους αγωγούς και τα συμφέροντα τους. Η Ευρωπαϊκή Ένωση μεταφέρει άλλους 1.900 αστυνομικούς , ενώ η Ρωσία αγοράζει ό,τι μπορεί στη Σερβία, για να πλασαριστεί καλύτερα στον ανταγωνισμό. Παράλληλα, οι νεοδημιούργητες αστικές τάξεις τις περιοχής πλουτίζουν για την ώρα με το εμπόριο όπλων, ναρκωτικών και «λευκής σάρκας» (φιλοδοξώντας στη συνέχεια να δραστηριοποιηθούν και σε πιο "νόμιμα" και παραγωγικά πεδία), ενώ οι «παλιές» εφορμούν αυτοτελώς αλλά και συντάσσονται στο πλάι των κυρίαρχων για να αποκομίσουν οφέλη.
Από εδώ και πέρα όλα τα σχέδια και σενάρια, ακόμα και η συνολική -με πόλεμο- αλλαγή των συνόρων, είναι δυνατά. Το μέλλον για τα Βαλκάνια διαγράφεται ζοφερό.
Μόνο η ανεξάρτητη αντιιμπεριαλιστική και διεθνιστική πάλη των λαών αποτελεί ελπίδα.
Για να φτάσουμε σε αυτή την κατάσταση έχουν συνεισφέρει με τον «καλύτερο τρόπο» και οι ελληνικές κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, με τη συμμετοχή της Ελλάδας στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και στους νατοϊκούς βομβαρδισμούς. Στηρίζοντας και «προστατεύοντας» τις επενδύσεις των ελλήνων καπιταλιστών στα Βαλκάνια, οι κυβερνήσεις της χώρας στέλνουν εκατοντάδες στρατιώτες στις γειτονικές χώρες, παίρνοντας μέρος σε όλες τις Νατοϊκές πολεμικές αποστολές. Ταυτόχρονα, διαμορφώνουν ολοένα και επιθετικότερη πολιτική απέναντι σε αυτό που θεωρούν οικονομικά και πολιτικά βαλκανική ενδοχώρα, προσθέτοντας νέες αντιθέσεις στα ήδη εύφλεκτα Βαλκάνια.
Στο πλαίσιο αυτό, η δεκαεπτάχρονη αντιπαράθεση για το όνομα της ΠΓΔ της Μακεδονίας εισέρχεται σε νέα φάση με τη «μεσολάβηση» των ΗΠΑ και την εμπλοκή του ΝΑΤΟ, οι οποίοι επιδιώκουν ρόλο επιδιαιτητή για τη συμμόρφωση των βαλκανικών χωρών με τις επιλογές τους. Αρνούμαστε αυτή τη διαδικασία. Καμιά λύση δεν μπορεί να προέλθει από την ιμπεριαλιστική παρέμβαση ή στα πλαίσια του ΝΑΤΟ και της ΕΕ (π.χ. με την άσκηση του περιβόητου βέτο). Δεν ξεχνούμε ότι ο ελληνικός ιμπεριαλισμός ανέδειξε το θέμα του ονόματος της Μακεδονίας στις αρχές της δεκαετίας του ΄90 για να μετατρέψει το μικρό γειτονικό κρατίδιο σε «πίσω αυλή» του, ενώ δεν έλειψαν και τα σχέδια διαμελισμού του. Μετά 15 χρόνια κατάφερε να μετατρέψει την ΠΓΔΜ σε οικονομική αποικία, απέτυχε όμως να επιβάλλει το σύνολο των πολιτικών του όρων. Σήμερα αναζητεί την κατάλληλη φόρμουλα για να κρατήσει την οικονομική λεία και να πετύχει πολιτικά όσα περισσότερα γίνεται, αποδεχόμενη το πλαίσιο της Νέας Τάξης, χωρίς να αποκλείεται το πέρασμα από το «συμβιβασμό» στην «όξυνση», ειδικά στην προσπάθεια εξόδου από την πολιτική κρίση μέσω μιας «εθνικής συστράτευσης». Αρνούμαστε κάθε συναίνεση στην πολιτική ΝΔ – ΠΑΣΟΚ.
Οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα και την ΠΓΔΜ δεν έχουν τίποτα να μοιράσουν. Η κατοχύρωση του απαραβίαστου των συνόρων, η αντίθεση στον εθνικισμό και σε κάθε είδους αλυτρωτική προπαγάνδα, η κοινή πάλη κατά του ιμπεριαλισμού και του πολέμου, η διεθνιστική ταξική αλληλεγγύη και κοινή πάλη ενάντια στην εκμετάλλευση (και των ελληνικών πολυεθνικών στα Σκόπια), η αναγνώριση των δικαιωμάτων των μειονοτήτων σε όποια βαλκανική χώρα κι αν βρίσκονται, αποτελούν τη βάση για να αντιμετωπιστεί με άλλο τρόπο και το ζήτημα της ονομασίας.
Το όνομα Μακεδονία δεν είναι ιδιοκτησία κανενός και δεν μπορεί να χρησιμοποιείται εναντίον κανενός άλλου. Μια ονομασία η οποία θα παίρνει υπόψη το σύνολο των εθνικών, πολιτιστικών και άλλων ευαισθησιών, όλων των χωρών του ιστορικού γεωγραφικού χώρου της Μακεδονίας, πέρα από κάθε λογική επιβολής, θα συνέβαλε στη φιλία των λαών.
Οι εργαζόμενοι της ΠΓΔΜ έχουν το δικαίωμα του αυτοκαθαρισμού, στο πλαίσιο του αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό, τον εθνικισμό, για την κατάκτηση της κοινωνικής χειραφέτησης. Δεν κλείνουμε, ωστόσο, τα μάτια στην πολιτική της κυρίαρχης, σλαβομακεδονικής κυρίως, αστικής τάξης της ΠΓΔΜ, η οποία τροφοδοτεί μια εθνικιστική αλυτρωτική εκστρατεία σήμερα, βαθαίνοντας την εκμετάλλευση των εργαζομένων στη χώρα της. Είναι ολοένα πιο σφιχτά δεμένη με το άρμα του ιμπεριαλισμού και ειδικά των ΗΠΑ, με κίνδυνο να μετατρέπεται η γειτονική χώρα σε πιόνι του -και άρα σε νάρκη πολεμικών τυχοδιωκτισμών- στα Βαλκάνια και γενικότερα.
Είκοσι χρόνια τώρα επιβεβαιώνεται με τον πιο βίαιο τρόπο ότι η ανατροπή της ιμπεριαλιστικής καπιταλιστικής πολιτικής στα Βαλκάνια είναι μονόδρομος για τους λαούς και τις εθνότητες.
Η συγκρότηση αντιιμπεριαλιστικού αντικαπιταλιστικού κινήματος σε κάθε χώρα που θα παλεύει για την πολιτική ήττα της κυβέρνησής του είναι αναγκαία προϋπόθεση για τη συνολική διεθνική νίκη. Η αποτροπή του πολέμου και της βίας συνδέεται αναγκαστικά με τη δημιουργία ενός νέου διεθνιστικού εργατικού μετώπου, που θα αγκαλιάζει όλες της χώρες της Βαλκανικής, συνδέεται με τη δημιουργία και ύπαρξη μιας άλλης ανεξάρτητης, από τις αστικές τάξεις και κέντρα, αντικαπιταλιστικής ανατρεπτικής Αριστεράς.
Η Αριστερά δεν έχει καμιά δουλειά στη διαχείριση των διαπραγματεύσεων και των ανταγωνισμών στο ιμπεριαλιστικό παζάρι. Δεν έχει θέση σε «εθνικούς ρόλους» και σε «συμβούλια πολιτικών αρχηγών».
Η προσπάθεια επαφής και συγκρότησης συλλογικοτήτων σε βαλκανικό επίπεδο, η διαμόρφωση κοινών εργατικών αιτημάτων και στόχων πάλης ενάντια στον πόλεμο και την εκμετάλλευση, μπορεί και πρέπει να ανοίξει διαύλους επικοινωνίας μεταξύ των λαών.
Η «ανεξαρτησία του Κόσοβου» και η αναγνώρισή της από τις ΗΠΑ και το σκληρό πυρήνα της ΕΕ πρέπει να σημάνει ένταση της πάλης των λαών για:
- Να φύγουν οι ιμπεριαλιστικοί στρατοί κατοχής από τα Βαλκάνια.
- Αποχώρηση τώρα των ελληνικών δυνάμεων κατοχής από το Κόσοβο και τα Βαλκάνια.
- Άρνηση συμμετοχής των στρατευμένων στις πολεμικές νατοϊκές αποστολές.
- Έξω η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ, έξω το ΝΑΤΟ από τα Βαλκάνια.
- Διάλυση των ιμπεριαλιστικών πολεμικών σχηματισμών, ΝΑΤΟ και Ευρωστρατού τώρα.
- Εναντίωση στη Νατοϊκή κατοχή και διεύρυνση, έξω όλες οι αμερικανικές νατοϊκές και ευρωπαϊκές στρατιωτικές βάσεις από τα Βαλκάνια.
- Καμιά νέα ένταξη την ΕΕ, πάλη για αντικαπιταλιστική αποδέσμευση και διάλυση της ευρωπαϊκής καπιταλιστικής ολοκλήρωσης.
- Πάλη ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων σε κάθε χώρα.
- Καμιά ιμπεριαλιστική αλλαγή συνόρων, καμιά αναγνώριση νέων συνόρων, όχι σε πολιτικές εθνοκάθαρσης, το ρατσισμό και την ξενοφοβία.
- Αναγνώριση όλων των μειονοτήτων. Πλήρη πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα στις μειονότητες.
- Καμιά στήριξη στα εθνικά οράματα και τις νέες μεγάλες ιδέες, απ' όπου κι αν προέρχονται.
- Εργατική διεθνιστική ενότητα για ρήξη και ανατροπή της ιμπεριαλιστικής καπιταλιστικής επίθεσης.
ΝΕΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΡΕΥΜΑ-ΝΑΡ
νεολαία ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου