Τα Μέσα Ενημέρωσης της Δύσης τον μνημονεύουν ως "πατέρα της παλαιστινιακής τρομοκρατίας". Για τους συμπατριώτες του, ωστόσο, θα είναι πάντα "Ο Γιατρός".

Την πατρίδα που εγκατέλειψε σε ηλικία 21 ετών, έμελλε να μην ξαναντικρίσει ποτέ στα υπόλοιπα 61 χρόνια της ζωής του. Επρόκειτο, από ένα σημείο και μετά, για δική του επιλογή: έχοντας καταγγείλει τη Συμφωνία του Όσλο, δεν μπορούσε παρά να αρνηθεί και την εγκατάστασή του στο ιδιόμορφο ημι-κρατικό μόρφωμα που αυτή δημιούργησε στα κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη. Και όμως: η ελεγχόμενη από τη Φατάχ Παλαιστινιακή Αρχή, τιμά τη μνήμη του με τριήμερο επίσημο πένθος, παραμερίζοντας παλαιές αντιπαλότητες.

Συνιδρυτής της κυριότερης οργάνωσης της Παλαιστινιακής Αριστεράς, του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, ο Ζωρζ Χαμπάς, ο οποίος κατέληξε χθες σε ένα νοσοκομείο του Αμάν μετά από πολυετή δοκιμασία της υγείας του, έχαιρε μεγάλου σεβασμού στον αραβικό κόσμο, μολονότι αυτό που κυρίως ανέδειξε η πολιτική διαδρομή του ήταν ότι το Μεσανατολικό πρόβλημα αποτελεί διαμάχη πρωτίστως ενδο-αραβική.

Υπέρμαχος της ανατροπής όλων των διεφθαρμένων και καταπιεστικών καθεστώτων της περιοχής, ο Χαμπάς ανήκε σε μία εποχή που τα δυναμικότερα στοιχεία του αραβικού κόσμου αναζητούσαν την αλήθειά τους όχι στο Κοράνι αλλά στο "Κεφάλαιο" του Μαρξ και στρέφονταν για έμπνευση όχι στη Μέκκα αλλά στο Ανόι και το Πεκίνο. Εποχή που αξίζει να θυμόμαστε, τώρα που η μεταψυχροπολεμική αυτοεκπληρούμενη προφητεία της "σύγκρουσης των πολιτισμών" έχει φέρει στο προσκήνιο άλλους πρωταγωνιστές και έχει σχεδόν σβήσει από τη μνήμη την προϊστορία της μακρότερης ανοιχτής διαμάχης στον πλανήτη.

Αγώνας πρωτίστως ενδο-αραβικός
Σε ένα τοπίο που χαρακτηριζόταν από διαρκείς εναλλαγές συμμάχων, αλλεπάλληλες προδοσίες μεταξύ "Αράβων αδελφών" και "ρεαλιστικούς" συμβιβασμούς διανθισμένους με φραστική πλειοδοσία, η αδιαλλαξία του Χαμπάς υπήρξε αν όχι εχέγγυο πολιτικής αποτελεσματικότητας, τουλάχιστον αντίδοτο στην απαξιωτική κατηγορία του οπορτουνισμού.

Γεννημένος τον Απρίλιο του 1926 στη Λύδδα (σημερινή Λοντ του κεντρικού Ισραήλ), από ευκατάστατη οικογένεια ελληνορθόδοξων Αράβων εμπόρων, ο Ζορζ Χαμπάς έμοιαζε προορισμένος να αφιερωθεί στην Ιατρική την οποία σπούδασε στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Βηρυτού. Ωστόσο η ζωή του εσωστρεφούς αριστούχου φοιτητή ανατράπηκε οριστικά όταν το 1948, η σύγκρουση που για τους Ισραηλινούς πέρασε στην Ιστορία ως ο "Πόλεμος της Ανεξαρτησίας" και για τους Παλαιστινίους ως η "Καταστροφή" ("Νάκμπα"), οδήγησε τους κατοίκους της Λύδδας στην οδό της προσφυγιάς, μέσα από μια "Πορεία Θανάτου", που αποτελεί ένα από τα θλιβερότερα κεφάλαια της Ιστορίας του Μεσανατολικού.

Ιδρυτικό μέλος το 1951 του Αραβικού Εθνικιστικικού Κινήματος, το οποίο εμπνεόταν από το Νασερισμό, ο Χαμπάς αρχικά εργάσθηκε ως παιδίατρος στην Ιορδανία, την οποία αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει το 1957 μετά από ένα αποτυχημένο κίνημα για την εκθρόνιση του Βασιλιά Χουσεϊν. Επόμενοι σταθμοί της περιπλάνησής του υπήρξαν η Συρία, από την οποία εκδιώχθηκε το 1963 στον απόηχο της διάλυσης της Ηνωμένης Αραβικής Δημοκρατίας, και κατόπιν η Αίγυπτος.

Η ήττα των Αράβων στον Πόλεμο των Έξι Ημερών το 1967 τον οδήγησε αφενός στην απόφαση να ιδρύσει το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, κρίνοντας ότι η χειραφέτηση των Αράβων από τα "αποικιοκρατικά κατάλοιπα" είναι δυνατή μόνο υπό τη σημαία του Μαρξισμού, και αφετέρου στην υιοθέτηση τρομοκρατικών τακτικών, με κυριότερο όπλο τις αεροπειρατείες, δραματικότερη των οποίων υπήρξε αυτή που κατέληξε στο Έντεμπε της Ουγκάντα.

Πρόκειται για μια επιλογή που κατέστησε παγκοσμίως γνωστή (αν όχι διαβόητη) την παλαιστινιακή υπόθεση και η οποία εξελίχθηκε σε "μπούμερανγκ" το 1970, όταν η τριπλή αεροπειρατεία επί ιορδανικού εδάφους που καταρράκωσε την εξουσία του βασιλιά Χουσείν οδήγησε στον λεγόμενο "Μαύρο Σεπτέμβρη", με τους πιστούς στον μονάρχη Βεδουϊνους να εκδιώκουν δια της βίας όλους τους παλαιστίνιους μαχητές.

Τουλάχιστον τώρα μιλούν για μας...
Δεύτερη μεγαλύτερη παλαιστινιακή οργάνωση μετά τη Φατάχ του Γιάσερ Αραφάτ, το Λαϊκό Μέτωπο διατήρησε με την (υπό την ηγεμονία του τελευταίου) PLO μια σχέση "εντός/εκτός", προσχωρώντας στο λεγόμενο "απορριπτικό", απέναντι σε μια "λύση δυο κρατών", μέτωπο. Η γραμμή αυτή δεν ήταν χωρίς κλυδωνισμούς, καθώς προκάλεσε διασπάσεις του Λαϊκού Μετώπου, αμφιλεγόμενες συνεργασίες ορισμένων κλάδων του (όπως με τον "Κάρλος το Τσακάλι") αλλά και την αποκήρυξη του συνιδρυτή του Μετώπου Ουάντι Χαντάντ, ο οποίος πρόσφατα κατηγορήθηκε ως σοβιετικός πράκτορας.

Παραμερίζοντας από την ηγεσία του Μετώπου, λόγω προβλημάτων υγείας το 2000, ο Χαμπάς πρόλάβε να δει τον διάδοχό του Αμπού Αλί Μουσταφά να δολοφονείται το 2001, διαρκούσης της δεύτερης Ιντιφάντα, σε επιδρομή ισραηλινών ελικοπτέρων στη Ραμάλλα, και την οργάνωσή του να καταντά μόλις 4,2% των ψήφων στις εκλογές της Παλαιστινιακής Αρχής το 2006 που ανέδειξαν νικήτρια τη Χαμάς.

"Για δεκαετίες η παγκόσμια κοινή γνώμη απλώς μας αγνοούσε. Τουλάχιστον τώρα μιλούν για μας" είχε δηλώσει ο Χαμπάς το 1970 εν μέσω του κύματος αεροπειρατειών που είχε εξαπολύσει η οργάνωσή του. Αν σκεφτούμε ότι λίγα χρόνια νωρίτερα η ισραηλινή πρωθυπουργός Γκόλντα Μεϊρ δήλωνε με κάθε σοβαρότητα ότι "δεν υπάρχουν Παλαιστίνιοι", δεν μπορούμε παρά να του δώσουμε κάποιο δίκιο…