«Οχι εκδικητική συμπεριφορά απέναντι στην οικογένειά μου»

Της ΑΡΓΥΡΩΣ Κ. ΜΩΡΟΥ

Έξι μήνες μετά την αποφυλάκισή του -κι ενώ προετοιμάζεται σε λίγες εβδομάδες να ακούσει την ετυμηγορία του δικαστηρίου- ο Κώστας Γουρνάς -ένας εκ των τριών που έχουν αναλάβει την πολιτική ευθύνη για την οργάνωση «Επαναστατικός Αγώνας»- μιλά στην «Ε» για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του.

Ο Κώστας Γουρνάς «δείχνει» αυτούς που θεωρεί «τρομοκράτες» και σχολιάζει τις πρόσφατες δικαστικές αποφάσεις για πολιτικά πρόσωπα, επισημαίνοντας ότι «δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματική απονομή δικαιοσύνης. Είναι πολιτικές αποφάσεις για να καταπραΰνουν το κοινό αίσθημα». Λέει πως οι πολίτες δεν συμμετέχουν στις πορείες γιατί τα αποτελέσματά τους είναι ελάχιστα και πως θέλουν λύσεις «εδώ και τώρα». Και ξεκαθαρίζει ότι «η δράση της οργάνωσης δεν ήταν μια τυφλή δράση». Παρ' όλ' αυτά έχει ήδη σκεφτεί τι εξηγήσεις θα δώσει στα παιδιά του: «Θα τους πω ότι δεν μπορούσε να γίνει με άλλο τρόπο. Στη ζωή χρειάζονται δύσκολες αποφάσεις για να πετύχουμε κάποια πράγματα». Και διαμηνύει πως δεν θα ανεχτεί «ακόμη μια εκδικητική κράτηση σε μια φυλακή της επαρχίας», που θα του στερήσει την παρουσία τους.

- Έπειτα από χρόνια, όταν τα παιδιά σου σε ρωτήσουν «γιατί;», τι θα τους πεις;

«Πιστεύω να είμαι "τυχερός" στην εφηβεία τους να είμαι έξω και να μπορώ να τους εξηγήσω καλύτερα. Στη φυλακή δεν είναι μόνο οι κακοί. Είμαστε στο στάδιο που πρέπει να εξηγήσουμε αυτό.

Η δικιά μου λογική είναι κατ' αρχάς να τους εντυπώσω ένα πράγμα, ότι, από ηθικής πλευράς, αυτό που έκανε ο μπαμπάς τους ήταν για καλό σκοπό. Είχε στόχο να βάλουμε και εμείς ένα λιθαράκι, να φτιάξουμε μια καλύτερη ζωή και για τα παιδιά μου και για όλους.

Όταν με ρωτήσουν "γιατί", θα τους πω ότι δεν μπορούσε να γίνει με άλλο τρόπο. Στη ζωή χρειάζονται δύσκολες αποφάσεις για να πετύχουμε κάποια πράγματα. Εχει και κόστος. Δυστυχώς και πάνω σε άλλους».

- Τα παιδιά σου είναι σήμερα 4 χρόνων. Είχαν γεννηθεί όταν ξεκίνησες την ένοπλη δράση. Αυτό δεν σε έκανε να ξανασκεφτείς τα πράγματα;

«Σίγουρα τα σκέφτεσαι διπλά τα πράγματα. Όταν πιστεύεις τόσο πολύ σε κάτι, απλώς προχωράς. Αυτό συνέβη στην πραγματικότητα».

- Ύστερα από 18 μήνες φυλακής, ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισες και τι σου έλειψε πιο πολύ;

«Στην αρχή ήταν δύσκολο, γιατί είχα το άγχος πώς θα με δεχτούν τα παιδιά και πώς θα ξαναμπώ πάλι στη ζωή τους. Παρ' όλ' αυτά και μετά την απεργία πείνας κατάφερνα να τα βλέπω κάθε βδομάδα στον Κορυδαλλό, οπότε αυτό έπαιξε καθοριστικό ρόλο για να συνεχιστεί ομαλά η κοινή μας ζωή και μετά το 18μηνο. Ενάμιση χρόνο που ζούμε μαζί είναι μια φυσιολογική ζωή, με όλες τις δυσκολίες που έχει ούτως ή άλλως κάθε άνθρωπος στην εποχή των Μνημονίων. Προσπαθούμε να προετοιμαστούν για το επόμενο στάδιο, που θα είναι πάλι φυλακή, επισκεπτήρια, ερωτήσεις και εξηγήσεις. Τα παιδιά και ο αγώνας γενικότερα και ο ήλιος».

- Πώς σχολιάζεις το γεγονός ότι η Δικαιοσύνη έριξε βαριές «καμπάνες» σε δύο πρώην πολιτικά πρόσωπα, στους Βασίλη Παπαγεωργόπουλο και Ακη Τσοχατζόπουλο;

«Από το 2010 και μετά, υπάρχει μια πλήρης απαξίωση του πολιτικού συστήματος με τη μορφή που υπήρχε για περισσότερα από 35 χρόνια, που αυτό έχει καθορίσει και τις εξελίξεις στην κεντρική πολιτική σκηνή. Δηλαδή την πτώση των δύο κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων, που ήταν φορείς εξουσίας, και την άνοδο άλλων πολιτικών μορφωμάτων και τη σημερινή τρικομματική κυβέρνηση συνεργασίας. Η διαφθορά που υπήρχε για περισσότερες από τρεις δεκαετίες έχει γίνει φανερή πλέον σε όλους και γι' αυτό θέλουν να δείξουν ότι διατηρούν κάποια ψήγματα δικαιοσύνης, τιμωρώντας κάποιες καραμπινάτες περιπτώσεις, οι οποίες δεν έχουν μέλλον στην πολιτική ζωή. Είναι καμένα χαρτιά. Οι τελευταίες δικαστικές αποφάσεις δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματική απονομή δικαιοσύνης. Είναι πολιτικές αποφάσεις για να καταπραΰνουν το κοινό αίσθημα».

- Είσαι ένας από αυτούς για τους οποίους ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, Νικόλαος Δένδιας, «χτύπησε» με non paper το καμπανάκι του κινδύνου προς τη Δικαιοσύνη, προκειμένου να εκδίδει γρήγορες αποφάσεις ώστε να μην αφήνονται ελεύθεροι κατηγορούμενοι μετά τη λήξη του 18μήνου.

«Το non paper του υπουργού Δημόσιας Τάξης ήρθε ως ένας κρίκος σε μια αλυσίδα παρεμβάσεών του στην πολιτική ζωή. Εκτός του ευρύτερου κατασταλτικού σχεδιασμού του (απεργίες Μετρό, ναυτεργάτες, καταλήψεις, Σκουριές) γενικότερα σε ό,τι κινείται ζωηρά αυτή την εποχή, το συγκεκριμένο έγγραφο είχε ένα πρακτικό αντίκρισμα. Βγήκε στο τέλος της δίκης, λίγο πριν από τις αποφάσεις, με στόχο να κάνει μια ωμή παρέμβαση, λέγοντας ότι αυτοί οι άνθρωποι κακώς είναι έξω και πρέπει να ξαναμπούν. Θα προτιμούσε μια δίκη fast track».

- Αφού δεν πιστεύεις στη Δικαιοσύνη και είδες και την «ωμή παρέμβαση», γιατί εσύ επέλεξες να παραμένεις στη δίκη;

«Το φυσιολογικό για έναν άνθρωπο που αγαπάει τόσο πολύ την ελευθερία, όπως ένας ένοπλος αγωνιστής, είναι να επιλέγει το δρόμο της ελευθερίας. Στην περίπτωσή μου όμως κάνω αυτή την επιλογή να καθίσω στο δικαστήριο μέχρι τέλους, γιατί εκτός από την ανάληψη πολιτικής ευθύνης για συμμετοχή μου στην οργάνωση, έχω και την ευθύνη απέναντι στην οικογένειά μου, να προστατεύσω τη σύντροφό μου από μια ενδεχόμενη εκδικητική καταδίκη της. Έτσι και αλλιώς η εμπλοκή της ως κατηγορούμενης σε αυτή την υπόθεση έχει καθαρά στόχο την ομηρία τη δικιά μου σε όλα τα επίπεδα. Ακόμα και το ενδεχόμενο να αθωωθεί δεν θα με κάνει να αλλάξω την άποψή μου για τη Δικαιοσύνη. Επιπλέον, θέλω να συνεχίσω να παλεύω για αυτή την οργάνωση μέσα στο δικαστήριο μέχρι τέλους».

- Στην απολογία σου είπες «αυτοί που θα πρέπει να ντρέπονται για όσα έχουν κάνει στο λαό, είναι αυτοί που με κατηγορούν και τολμούν να αποκαλούν εμένα τρομοκράτη». Ποιοι είναι για σένα οι «τρομοκράτες»;

«Νιώθω πολύ τυχερός που ζούμε σε μια εποχή που δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογώ πολύ για το ότι δεν είμαι τρομοκράτης. Πλέον η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού τους αναγνωρίζει στα πρόσωπα της πολιτικής και οικονομικής ελίτ. Δεν χρειάζεται πλέον να πείσεις έναν άνθρωπο που του καταληστεύουν το μισθό, τη σύνταξη, την ίδια του τη ζωή. Οι πραγματικοί και μόνοι τρομοκράτες είναι οι διεθνείς αγορές, η τρόικα, το ελληνικό κράτος, η νεοφιλελεύθερη πολιτική των Μνημονίων. Μια πολιτική που δεν θα μπορούσε ποτέ να εφαρμοστεί χωρίς την απαραίτητη κρατική τρομοκρατία. Όσο πιο επώδυνα είναι τα οικονομικά μέτρα που λαμβάνονται, αντίστοιχη είναι και η καταστολή και η τρομοκρατία που εφαρμόζεται από ανθρώπους όπως ο Δένδιας. Το δόγμα "νόμος και τάξη" ακριβώς αυτό εξυπηρετεί».

- Θεωρείς ότι η δράση του «Επαναστατικού Αγώνα» τρομοκράτησε απλούς πολίτες; Και αυτό παρ' ότι πολλοί είναι αυτοί που πάνω στην αγανάκτησή τους συχνά λένε «α, ρε, μια βόμβα που σας χρειάζεται». Δεν περνούν όμως στην ένοπλη δράση.

«Το σίγουρο είναι ότι από τη στιγμή που αποφυλακίστηκα δεν έχω δει κανέναν άνθρωπο να τρομοκρατείται από την παρουσία μου συναναστρεφόμενος μαζί του. Το ποιοι τρομοκρατήθηκαν από τη δράση του Επαναστατικού Αγώνα μπορεί να φανεί από τη σφοδρότητα της ιδεολογικής επίθεσης που δέχτηκε η οργάνωση από το καθεστώς κατά τη διάρκεια των συλλήψεων. Αυτοί που πραγματικά τρομοκρατήθηκαν είναι αυτοί που είχε στόχο η οργάνωση να τρομοκρατηθούν, δηλαδή η πολιτική και οικονομική ελίτ της χώρας. Η δράση της οργάνωσης δεν ήταν μια τυφλή δράση, αλλά αποκλειστικά στοχευμένη στους υπαίτιους της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης και της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα. Κατ' αρχήν αυτή η έκφραση είναι πλέον από τις πιο ήπιες που ακούγεται αυτή τη στιγμή, υπάρχει μεγάλη αγανάκτηση στην κοινωνία και ο κόσμος νιώθει ότι για να συνεχίσει να ονειρεύεται ένα καλύτερο μέλλον θα πρέπει να ανατρέψει την υπάρχουσα κατάσταση και αυτούς που ευθύνονται γι' αυτήν. Επιπλέον πιστεύω ότι όλοι θα εύχονταν να μπορούσαν να το κάνουν».

- Αφού υπάρχει αυτή η γενικευμένη οργή, ο κόσμος γιατί δεν την εκδηλώνει; Γιατί δεν συμμετέχει καν στις πορείες;

«Στον κόσμο δεν αρκεί πλέον η συμμετοχή στις πορείες, γιατί τα αποτελέσματα τους είναι ελάχιστα στην πράξη. Ακόμη και οι συγκρούσεις -που καλώς γίνονται- δεν είναι αρκετές για να ανατρέψουν την υπάρχουσα κατάσταση, δεδομένης και της άγριας καταστολής που δέχεται στις διαδηλώσεις. Ο κόσμος έχει κουραστεί και τις θεωρεί μάταιες με τη μορφή που γίνονται. Θέλει λύσεις εδώ και τώρα, θέλει ανατροπή σκηνικού».

- Στην απολογία σου ανέφερες ότι βασικό όραμα του «Ε.Α.» είναι το χτίσιμο ενός δίκαιου αταξικού κόσμου. «Ενός κόσμου που θα φροντίζει ο ίδιος την ασφάλειά του και θα επιλύει τις διαφορές των ανθρώπων με δίκαιο και ορθολογικό τρόπο. Εναν κόσμο που θα αξίζει να ζεις». Στον κόσμο αυτό, που δεν θα είναι αγγελικά πλασμένος, ποιος θα αναλάβει να περιφρουρήσει την ομαλότητα για λογαριασμό της κοινωνίας; Το ρόλο που έχει εκχωρηθεί -καλώς ή κακώς- στην Αστυνομία;

«Ο επαναστατημένος λαός, που θα έχει στα χέρια του τον απαραίτητο εξοπλισμό για να το κάνει, θα είναι και ο καθ' ύλην αρμόδιος να αποφασίσει για αυτό. Για να περιφρουρήσει κατ' αρχήν την ίδια την κοινωνική επανάσταση τόσο από τις αντεπιθέσεις του καθεστώτος όσο και από αντικοινωνικά φαινόμενα τα οποία σίγουρα θα υπάρξουν».

- Τι απαντάς σε όσους λένε πως κανείς δεν σας εξουσιοδότησε να πάρετε τα όπλα για λογαριασμό τους;

«Στην Ελλάδα υπάρχει μια ισχυρή παράδοση του ένοπλου αγώνα. Εδώ και δεκαετίες έχουν δραστηριοποιηθεί και συνεχίζουν να δραστηριοποιούνται πάρα πολλές ένοπλες οργανώσεις. Αυτό δεν θα μπορούσε να διαρκέσει για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, εν αντιθέσει με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, αν δεν υπήρχε η απαραίτητη κοινωνική νομιμοποίηση του ένοπλου αγώνα. Δεν χρειάζεται εξουσιοδότηση. Τη νομιμοποίηση αυτή τη βλέπεις στα μάτια των ανθρώπων, την ακούς στα καφενεία, είναι γραμμένη στην ιστορία αυτού του τόπου».

- Το δικαστήριο σε λίγες μέρες θα εκφωνήσει την απόφαση. Ποια πιστεύεις πως θα είναι;

«Είμαι ρεαλιστής και γνωρίζω ότι η απόφαση του δικαστηρίου θα μεταφραστεί, όσον αφορά εμένα, σε αρκετά χρόνια φυλάκισης. Εξακολουθώ να παραμένω ανυποχώρητος στις θέσεις μου και στα πιστεύω μου, όπως έκανα μέχρι τώρα στη ζωή μου. Δεν λύγισα ούτε όταν με βασάνισαν στη ΓΑΔΑ ούτε όταν με έστειλαν στις φυλακές Τρικάλων, μακριά από τα παιδιά μου, ούτε όταν μου πρόσθεσαν ακόμη μια κατηγορία, κατά τη διάρκεια της 24ήμερης απεργίας πείνας, ούτε όταν ενέπλεξαν τη γυναίκα μου στην υπόθεση. Δεν έχω αυταπάτες ότι μπορεί να σταματήσουν οι εκδικητικές ενέργειες εναντίον μου. Διαμηνύω όμως πως δεν θα ανεχτώ ακόμη μια εκδικητική κράτηση σε μια φυλακή της επαρχίας».