από την ΔΡΑΣΗ για απεργία

Η επίθεση κράτους και αφεντικών στα (όποια) κοινωνικά κεκτημένα έχουν απομείνει (και διαμορφώθηκαν μέσα από σκληρούς κοινωνικούς αγώνες) δεν αφορά μόνο στην οικονομία, μόνο στην εργασία (τη μισθωτή δουλεία για να μην ξεχνιόμαστε!) : επεκτείνεται σε κάθε πτυχή της καθημερινής ζωής, στην ίδια τη ζωή. 

Αιχμή του δόρατος- την εποχή του μνημονίου- οι νομοθετικές αλλαγές στα εργασιακά (διευκόλυνση απολύσεων, μείωση αποζημιώσεων, χειρότεροι όροι για ασφάλιση, εξαφάνιση συλλογικών συμβάσεων-κατώτερου μισθού κλπ.). Την ίδια ώρα, οι δημόσιες συγκοινωνίες και οι κοινωνικές υπηρεσίες μετατρέπονται σε είδη πολυτελείας για την πλειονότητα της κοινωνίας. Πανάκριβα εισιτήρια στα μέσα μαζικής μεταφοράς, πανάκριβα τιμολόγια για νερό, ηλεκτρικό ρεύμα και επικοινωνίες. Άγρια φορολογία για μισθωτούς και συνταξιούχους, πλήρης ασυλία για τα λαμόγια της πλουτοκρατίας και του πολιτικού κατεστημένου. Το ζήτημα είναι ‘να σωθεί η οικονομία’, δηλαδή τα προνόμια και τα κέρδη μιας ισχνής μειοψηφίας που καλύπτονται πίσω από στρατιές ένστολων πραιτόρων και ψευδολόγων στα ΜΜΕ.

Στην Ελλάδα η επίθεση του καθεστώτος βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Σε κάθε πολίτη, ανεξάρτητα από την εθνικότητα, τη φυλή, το χρώμα, την κοινωνική θέση. Η κοινωνία όμως αντιστέκεται: το δείχνουν οι, έστω σποραδικοί, εργατικοί αγώνες, το δείχνουν τα κινήματα πολιτών για άμεση διαχείριση του δημόσιου χώρου, του νερού, των φυσικών αγαθών.  Οι συμβασιούχοι που ζητούν να πάψουν να είναι αναλώσιμοι σε ένα κομματικό-πελατειακό σύστημα που εξευτελίζει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Οι ανυπάκουοι πολίτες που αρνούνται να πληρώσουν τα «χαράτσια» των διοδίων (εις υγεία κάποιων εργολάβων), των νοσοκομείων.  Το φανερώνουν οι απεργοί μετανάστες στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη που διεκδικούν με όπλο το σώμα τους ένα αυτονόητο δικαίωμα: τη νομιμοποίησή τους έπειτα από χρόνια φθηνής εργασίας, μετά από χρόνια κομματικών υποσχέσεων.

Να μπλοκάρουμε το σύστημα παραγωγής τους. Να δοκικάσουμε την θετική κοινωνική έξοδο από το σύστημα της μισθωτής εργασίας, του κέρδους και της διαχωρισμένης εξουσίας. Δημιουργώντας συνεργατικές δομές μοιράσματος του κοινωνικού πλούτου. Με αντικαθεστωτικούς αγώνες, αμεσοδημοκρατικούς, με αγώνες στα χέρια των ίδιων των εργαζομένων και των ανέργων. Χωρίς τη γραφειοκρατία και τη διαμεσολάβηση.

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ 23.2.2011

ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ, 10.30

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΡΑΣΗ