Υπέρ της Ελλάδας και του χρέους των ξένων προς αυτήν μίλησε ο Ζαν-Λικ Γκοντάρ με αφορμή την προβολή της ταινίας του «Film Socialisme», που προβλήθηκε σήμερα στο τμήμα «Ένα κάποιο βλέμμα» του 63ου κινηματογραφικού φεστιβάλ των Κανών. Ο ίδιος πάντως αρνήθηκε να έρθει στις Κάνες, στέλνοντας ένα σημείωμα στον διευθυντή του φεστιβάλ, Τιερί Φρεμό, λέγοντας πως «ύστερα από τα προβλήματα του τύπου όπως το ελληνικό δεν μπορούσα να είμαι μαζί σας στις Κάνες.»
Παράλληλα, μιλώντας σε συνέντευξη με Γάλλο δημοσιογράφο, που δημοσιεύτηκε σε περιοδικό, ο Γκοντάρ αναφέρει τα ακόλουθα σχετικά με την ταινία του και τις απόψεις του για την Ελλάδα:
«Θα έπρεπε να ευχαριστήσουμε την Ελλάδα. Είναι η Δύση που χρωστάει στην Ελλάδα. Η φιλοσοφία, η δημοκρατία, η τραγωδία... Πάντα ξεχνάμε τη σχέση ανάμεσα στην τραγωδία και τη δημοκρατία. Χωρίς Σοφοκλή δεν θα υπήρχε Περικλής. Χωρίς τον Περικλή δεν θα υπήρχε Σοφοκλής. Ο τεχνολογικός κόσμος στον οποίο ζούμε τα χρωστά όλα στην Ελλάδα. Ποιος ανακάλυψε τη λογική; Ο Αριστοτέλης... Ολος ο κόσμος χρωστάει χρήματα σήμερα στον Ελλάδα. Θα μπορούσε να ζητήσει από το σημερινό κόσμο μας χιλιάδες εκατομμύρια για τα δικαιώματα του συγγραφέα και θα ήταν λογικό να της τα δώσουμε. Πάραυτα. Κατηγορούν τους Ελληνες ότι είναι και ψεύτες... Αυτό μου θυμίζει ένα παλιό συλλογισμό που είχα μάθει στο σχολείο. Ο Επαμεινώνδας είναι ψεύτης ή όλοι οι Ελληνες είναι ψεύτες, άρα ο Επαμεινώνδας είναι Ελληνας. Δεν έχουμε προχωρήσει καθόλου».
Στην ταινία του ο Γκοντάρ, με αφορμή μια κρουαζιέρα στη Μεσόγειο, με διάφορους σταθμούς από Νάπολη και Ελλάδα μέχρι Αίγυπτο, βρίσκει την ευκαιρία να μιλήσει για το σύγχρονο κόσμο μας και τα πολιτικά, οικονομικά και ηθικά του προβλήματα. Μια ταινία με έναν Γκοντάρ να συνεχίζει το στιλ που γνωρίσαμε από το «Με κομμένη την ανάσα» μέχρι πιο πρόσφατες όπως «Η μουσική μας».
Με τις προσπάθειες ενός άνδρα (Χαβιέ Μπαρντέμ) να τακτοποιήσει τα πολλά προβλήματα της μπερδεμένης ζωής του (με την πρώην γυναίκα του, τα δύο παιδιά του και τους μετανάστες με τους οποίους συνεργάζεται) καταπιάνεται η δραματική ταινία «Biutiful» του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ιναρίτου («Βαβέλ»). Με τη Βαρκελώνη και τα περίχωρά της - εκεί που ζουν οι μετανάστες - να παίζει σημαντικό ρόλο στην ταινία.
Από τις άλλες ταινίες του διαγωνιστικού τμήματος αξίζει να αναφερθεί η γκανγκστερική περιπέτεια «Outrage» του Ιάπωνα σκηνοθέτη Τακέσι Κιτάνο, γύρω από τις βίαιες συγκρούσεις ανάμεσα σε διάφορες ομάδες Γιαπωνέζων μαφιόζων, ταινία δοσμένη με γρήγορο ρυθμό και με μερικές πολύ βίαιες σκηνές, με τον ίδιο τον Κιτάνο στο ρόλο ενός γκάνγκστερ. Μια καλογυρισμένη ταινία εποχής μας έδωσε ο Γάλλος Μπερτράν Ταβερνιέ με την «Πριγκίπισσα του Μονπανσιέ». Το πορτρέτο μιας νεαρής επαναστατημένης για την εποχή της γυναίκας, στη Γαλλία στην περίοδο των συγκρούσεων ανάμεσα στους Καθολικούς και τους Προτεστάντες που οδήγησε στη σφαγή των Προτεσταντών τη Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου.
Διαβάστε περισσότερα: http://ostria-gr.blogspot.com/2010/05/blog-post_93.html#ixzz0nW9HtbG0
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου