Γκουίντο Τσιόφφι: πέρα από σύνορα και Τείχη

Καθώς γράφονται αυτές οι αποχαιρετιστήριες γραμμές, λίγο πριν αρχίσει το μεγάλο συλλαλητήριο της Γενικής Απεργίας της 19ης Μαρτίου, μου φαίνεται αδιανόητο ότι αυτή την φορά δεν πρόκειται να εμφανιστεί ξαφνικά μπροστά μου, όπως γίνονταν πάντα, ο Γκουίντο, με την χαρακτηριστική του ψιλόλιγνη φιγούρα, το παλαιστινιακό μαντήλι στο λαιμό και τον χαιρετισμό του στα εβραϊκά : Σαλώμ! Ο Γκουίντο εξαφανίστηκε ξαφνικά από την ζωή, όσο ξαφνικά φρόντιζε πάντα να εμφανίζεται στην δικιά μου ζωή. Όσοι είχαμε την τύχη, την ευτυχία, να τον γνωρίσουμε, τον γνωρίσαμε στους δρόμους, στις διαδηλώσεις, στις αλυσίδες, στις συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής, εκεί που με ταξικό αγώνα ο καταπιεσμένος άνθρωπος διεκδικεί την ζωή και κατακτά την αξιοπρέπεια. Από την Γένοβα στην Αθήνα ή και την Ραμάλα και την Βηρυτό, πέρα από σύνορα, πάνω από τα Τείχη που χτίζουν οι Κυρίαρχοι, ο διεθνιστής σύντροφος Γκουίντο Τσιόφφι, Ιταλός στην Ελλάδα, Εβραίος σταθερά στο πλευρό του παλαιστινιακού λαού, ενεργητικά στο πλευρό του λιβανέζικου λαού στον πόλεμο του 2006, αγωνιστής του κινήματος κατά της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, μαχητής του αντιπολεμικού κινήματος, εχθρός των τρομονόμων και συμπαραστάτης σε κάθε θύμα της κρατικής τρομοκρατίας, παρών σε κάθε αγώνα- πώς σήμερα θα είναι απών;

Όσοι είχαν την τύχη, την ευτυχία, να τον γνωρίσουν τον γνώρισαν στο σκληρό, ασυμβίβαστο πεδίο της ταξικής πάλης. Έτσι, η φιλία μαζί του δεν μπορούσε να είναι εφήμερη. Γιατί ήταν συνειδητή φιλία. Από νωρίς στην Αριστερά, στην Ιταλία και την Ελλάδα, μέλος του Δικτύου από το 2002, με τροτσκιστικές αναφορές αλλά αφοσιωμένος στον κινηματισμό. Δεν έκρυψε ούτε έκρυψα ποτέ τις όποιες διαφορές μας. Ακόμα και την παραμονή του αιφνίδιου θανάτου του, ανταλλάσσαμε ηλεκτρονικά μηνύματα όπου αστεϊσμοί στα εβραϊκά συνδυάζονταν με καλόβολα «βέλη» για την διαφορετική μας στάση απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ. Οι διαφορές δεν εμπόδιζαν τον συντροφικό δεσμό.

Στην περίπτωσή μας αυτός δεν άρχιζε ούτε τέλειωνε στους κοινούς αγώνες. Άρχιζε, χωρίς να τελειώνει, στη κοινή μας αγωνία για το εβραϊκό και παλαιστινιακό ζήτημα. Η αγωνία που έκανε και τους δυο μας να θεωρούμε αυτονόητη πολιτική-ηθική προτεραιότητα να βρισκόμαστε στην πρώτη γραμμή σε διαδηλώσεις αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό, μένοντας ασυμβίβαστοι αντίπαλοι του σιωνισμού και κάθε κρυφού ή φανερού αντισημιτισμού, της κάθε ρατσιστικής και εθνικιστικής βαρβαρότητας.

Μια κορυφαία στιγμή, που αμοιβαία μάς σημάδεψε, ήταν η εκδήλωση στη Στοά του Βιβλίου, στις 5 Μαρτίου 2007, για την εβραϊκή και παλαιστινιακή ποίηση. Συμφωνούσαμε και οι δυο με την κοινή προσπάθεια του αξέχαστου Παλαιστίνιου μαχητή και λόγιου Εντουάρντ Σαϊντ και του Εβραίου μουσικού Ντάνιελ Μπάρρενμπόϊμ να προωθήσουν κοινές εβραιο-παλαιστινιακές πολιτιστικές εκδηλώσεις σαν γέφυρα πάνω κι ενάντια από τα τείχη του ιδιότυπου απαρτχάιντ στην κατεχόμενη Παλαιστίνη.

Πολιόρκησε την πολιορκία!

γράφει, στην συλλογή Κατάσταση Πολιορκίας, ο μέγας Παλαιστίνιος ποιητής Μαχμούντ Νταρουϊς, αποκλεισμένος στην πολιορκημένη Ραμάλα το ζοφερό εκείνο 2002. Και προτρέπει:

να 'σαι το μέσα που περιπλανιέται στο Έξω

και το έξω που περιπλανιέται στο Μέσα

Θα συνεχίσουμε να πολιορκούμε την πολιορκία. Χωρίς τον Γκουίντο; Δεν νομίζω. Ο Γκουίντο θα συνεχίσει να είναι το μέσα που περιπλανιέται στο Έξω, πάνω από τα σύνορα, πάνω από τα τείχη.

Σαλώμ χαβέρ- αντίο σύντροφε

Σάββας Μιχαήλ

www.politikokafeneio.com