Το σάπιο σύστημα δεν έχει άλλο όπλο από τη βία

Βαρέθηκα να ακούω τα ίδια και τα ίδια, χρόνια τώρα, από τους ίδιους και τους ίδιους, φύλακες και απολογητές του συστήματος. Και τότε μας λέγανε αλήτες, αναρχοκομμουνιστές, εξτρεμιστές, αριστεριστές, προβοκάτορες, τσόγλανους που δεν σεβόμασταν την ασφάλεια και την «τάξη» που επέβαλλε η δικτατορία. 

Σήμερα έχουμε κοινοβουλευτική αντιπροσωπευτική, ολιγαρχική δημοκρατία που νομιμοποιεί την εγκληματική, διεφθαρμένη πολιτική της, στο όνομα της δημοκρατίας, επιδιώκοντας να μας καταστήσει συνένοχους, φοβισμένους και υποταγμένους. 

Το σύστημα είναι σάπιο και γι αυτό επικίνδυνο, λόγω της κατάρρευσής του, εν απογνώσει ευρισκόμενο, δεν έχει άλλο όπλο από τη βία. Ο φόβος καλλιεργείται γιατί βολεύει τις εξουσίες και στρώνει τον δρόμο στον εκφασισμό. 

Ο μικροαστός, ο μικροϊδιοκτήτης, ο νοικοκυραίος δικαίως διαμαρτύρεται και αγανακτεί εναντίον ποιων; Των παιδιών που βλέπουν το μέλλον τους μαύρο ή των γονιών τους που συναρθρώνουν μια άρρωστη κοινωνία με φανταχτερές βιτρίνες και εικονική ψεύτικη ζωή, κλείνοντας το μάτια σ' αυτούς που ζουν από τα σκουπίδια. Οποιος ερμηνεύει την οργή και την εξέγερση των νέων ως διαμαρτυρία απλή στη μνήμη του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου δεν έχει καταλάβει πόσο εκρηκτικά βράζει το καζάνι που κανείς, ούτε ο Καραμανλής ούτε ο Παπανδρέου μπορούν να σηκώσουν το καπάκι της εκτόνωσης. 

Το πρόβλημα είναι η διαμάχη της Αριστεράς και η συμπεριφορά του ΚΚΕ, που κρύβεται πίσω από τους κουκουλοφόρους γιατί δεν μπορεί να υπερασπιστεί την εξέγερση των νέων, που δεν τους ελέγχει και δεν βρίσκονται κάτω από την καθοδήγησή του. Δυστυχώς δεν συμμορφώνεται. Τα ίδια έκανε και με την εξέγερση του Πολυτεχνείου που στο 8ο φύλλο της Πανσπουδαστικής μας αποκάλεσε «οι τριακόσιοι προβοκάτορες του Ρουφογάλη». 

Τα παιδιά έχουν το δικαίωμα, άμα μας βρουν εμπόδιο μπροστά τους, να μας τσακίσουν. Τα όνειρά τους δεν φυλακίζονται, δεν φοράνε κουκούλες, ζητάνε και θα πάρουν εκδίκηση. Το αίμα δεν γίνεται να πάει χαμένο. Είναι δικό τους και δικό μας, μπορούν να συνεχίσουν από εκεί που εμείς δεν φτάσαμε. 

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ (Συγγραφέας) 
Eκφωνητής στο Πολυτεχνείο το 1973 (εδώ Πολυτεχνείο - εδώ Πολυτεχνείο)