Τι έγινε στη δίκη Καμπέρη για την υπόθεση Ξενία
Η πρώτη καταδίκη για την ‘υπόθεση Ξενία Ιωαννίνων’ είναι γεγονός: σήμερα το μεσημέρι Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου το Πρωτοδικείο Ιωαννίνων καταδίκασε συνολικά σε επτά μήνες φυλάκιση με τριετή αναστολή τον Ανδρέα Καμπέρη για ξυλοδαρμό δύο αγωνιστών του Ξενία, της αρχιτεκτόνισσας Άλεξ Μπέγκα και του ακτιβιστή Δημήτρη Αργυρού. Ο Καμπέρης καταδικάστηκε σε τρεις μήνες φυλάκιση για τον ξυλοδαρμό της Α. Μπέγκα και σε τέσσερις μήνες για τον ξυλοδαρμό του Δ. Αργυρού. Οι τέσσερις μήνες προκύπτουν από το ότι ο Δ. Αργυρός είναι άτομο με ειδικές ανάγκες.
Η επίθεση σε βάρος των δύο συμπολιτών σημειώθηκε στο κέντρο της πόλης (απέναντι από το δικαστικό, κοντά στην πιάτσα των ταξί) τα ξημερώματα τηςΤρίτης 23ης Μαΐου 2006, δύο ημέρες μετά το γκρέμισμα του ιστορικού ξενοδοχείου-συμβόλου των Ιωαννίνων. Ο Α. Καμπέρης είχε πρωταγωνιστήσει στα γεγονότα του Ξενία (8 Ιουνίου 2005) όταν, κατά τη διάρκεια της επέμβασης των ΜΑΤ εναντίον των πολιτών που είχαν καταλάβει το προαύλιο του ξενοδοχείου διαμαρτυρόμενοι ενάντια στην εκποίηση-γκρέμισμα του κτηρίου και την ιδιωτικοποίηση του δημόσιου χώρου, παθιασμένα συνεπικουρούσε την αστυνομία υποδεικνύοντας ποιοι πολίτες θα συλληφθούν. Αυτή του η συμπεριφορά στην υπηρεσία του ομίλου Μήτση στον οποίο ξεπουλήθηκε το Ξενία μαζί με τον περιβάλλοντα χώρο και ο ίδιος ήταν υπάλληλος εκεί, κατέγραψε τον Καμπέρη στη συλλογική μνήμη της πόλης ως ‘καταδότη του Ξενία’ θυμίζοντας παράλληλα τη μαύρη περίοδο των κουκουλοφόρων της Κατοχής με μία σπουδαία διαφορά: οι δεύτεροι κάλυπταν το πρόσωπό τους με κουκούλα, ο δεύτερος κατέδιδε ξεδιάντροπα φορώντας μία φανέλα με το νούμερο επτά.
Το δικαστήριο απέρριψε τους ισχυρισμούς της πλευράς Καμπέρη (ο συνήγορός του καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδικασίας επιχειρούσε να εμφανίσει τον πελάτη του ως θύμα μίας άνευ λόγου και αιτίας επιχείρησης σπίλωσης από όσους αντιδρούσαν στην ιδιωτικοποίηση του Ξενία κάνοντας, όμως, παράλληλα συχνές αναφορές στα γεγονότα της 8ης Ιουνίου 2005-οποία αντίφαση δηλ.) και παράλληλα αθώωσε από την κατηγορία του ξυλοδαρμού την Αλ. Μπέγκα και τον Δ. Αργυρό. Οι δύο είχαν μηνυθεί από τον Καμπέρη για το συμβάν δύο ημέρες μετά: ο καταδικασθείς φοβούμενος σύλληψή του πριν παρέλθει το αυτόφωρο δεν παρουσιάστηκε στην αστυνομία αλλά εξαφανίστηκε και κατέθεσε τη μήνυσή του απευθείας στον εισαγγελέα Ιωαννίνων.
Στη μήνυσή του υποστήριξε ότι δέχτηκε επίθεση από ‘συμμορία’ στην οποία, εκτός των Μπέγκα-Αργυρού, συμμετείχαν χωρίς να τον χτυπήσουν άλλα δύο άτομα, νεαροί, οι οποίοι κατά τον ίδιο ανήκαν στο χώρο των αντιεξουσιαστών αλλά δεν μπόρεσε να τους αναγνωρίσει. ‘Και πώς καταλάβατε ότι ήταν αντιεξουσιαστές;’ ήταν η ερώτηση του προέδρου για να λάβει την απάντηση από τον κατηγορούμενο: ‘Από τα ρούχα τους!’. Προηγουμένως, ο κατηγορούμενος είχε προβεί και σε μία-ίσως όχι τόσο αθώα-εφεύρεση: αναφερόμενος στα δύο άτομα που υποτίθεται παρακολουθούσαν αλλά δεν συμμετείχαν στο έργο των Μπέγκα-Αργυρού μίλησε για την οργάνωση ‘αντιεξουσιαστικός αγώνας’, η οποία φυσικά δεν υπάρχει.
Το σπορ της μήνυσης έπειτα από αντίστοιχα περιστατικά οπωσδήποτε ανήκει στα αγαπημένα του Α. Καμπέρη: η σημερινή ημέρα ξεκίνησε με την εκδίκαση της υπόθεσης της μήνυσης που είχε καταθέσει σε βάρος του ντόπιου αγωνιστή Μιχάλη Τ. για αντίστοιχο συμβάν το μεσημέρι της 20ης Ιουνίου 2007 στην οδό Χαρ. Τρικούπη (κεντρικός εμπορικός δρόμος της πόλης) εν ώρα εργασίας του δεύτερου (παρέδιδε αλληλογραφία μέσω εταιρείας ταχυμεταφορών). Ο Μ. Τ. μήνυσε για ξυλοδαρμό και εξύβριση τον Α. Καμπέρη καθώς και τον πατέρα του δεύτερου υποστηρίζοντας ότι ο πατέρας εισέβαλε λίγο μετά το περιστατικό της οδού Χ. Τρικούπη στο αστυνομικό τμήμα και παρουσία αστυνομικών τον εξύβρισε (αυτόφωρο αδίκημα). Είναι χαρακτηριστικό ότι πατέρας και γιος αφέθηκαν να φύγουν ενώ ο Μ. Τ. κρατήθηκε για δακτυλοσκόπηση και λήψη φωτογραφιών. Η υπόθεση αυτή τελικά αναβλήθηκε για τις 20 Μαρτίου με τον Καμπέρη να έχει καταθέσει άλλες τρεις μηνύσεις σε βάρος του Μ.Τ. κατηγορώντάς τον ότι έγραψε απειλητικά συνθήματα στο μαγαζί που διατηρεί ο πρώτος στην περιοχή της Ντραμπάτοβας.
Σε κάθε περίπτωση η πρώτη καταδίκη για όσα ακολούθησαν την υπόθεση Ξενία από την ημέρα της επέμβασης των ΜΑΤ και μετά έχει ιδιαίτερη σημασία αφενός, γιατί φάνηκε ξεκάθαρα σε όλη τη διάρκεια της διαδικασίας ότι πρόκειται για υπόθεση πολιτική και όχι προσωπικής αντεκδίκησης, ξεκαθαρίσματος λογαριασμών κλπ., όπως ατυχέστατα επιχείρησε η πλευρά Καμπέρη να φανεί, αφετέρου, επειδή πλησιάζει (19 Ιανουαρίου 2009) και η δίκη για τη δολοφονική επίθεση Καμπέρη σε βάρος του Μενέλαου Λώλα ο οποίος επίσης συμμετείχε στο κίνημα για την υπεράσπιση των δημόσιων χώρων της πόλης (Ξενία, πλατεία, κ.ά.). Θυμίζουμε ότι το βράδυ της 30ης Μαρτίου 2008 ο Α. Καμπέρης, συνοδευόμενος από τον πατέρά του, έστησε ενέδρα στο Μ. Λώλα στο κέντρο της πόλης (απέναντι από το δικαστικό) και αφού του επιτέθηκε, του έκοψε μέρος του αριστερού αυτιού του.
Στο πλευρό των τριών αγωνιστών της υπόθεσης Ξενία βρέθηκαν πάνω από 50 αλληλέγγυοι συμπολίτες οι οποίοι από το πρωί είχαν συγκεντρωθεί μέσα και έξω από την αίθουσα του δικαστηρίου. Προκλητική ήταν πάντως η συμπεριφορά της τοπικής αστυνομίας η οποία γέμισε την είσοδο και το προαύλιο του δικαστικού μεγάρου προφανώς για να εκφοβίσει. τους συγκεντρωμένους. Η παρουσία των αστυνομικών (υπήρχαν και άλλες δυνάμεις κρυμμένες στο τμήμα μεταγωγών, στο υπόγειο του δικαστικού) καταγγέλθηκε από τους συνηγόρους υπεράσπισης καθώς και από τον πρόεδρο του Δικηγορικού Συλλόγου αλλά ο πρόεδρος του δικαστηρίου δεν δέχτηκε το αίτημα του δεύτερου για αποχώρηση των αστυνομικών.
Κλείνουμε με μία αναφορά από την αγόρευση του Γ. Παπαδημητρίου, ενός εκ των δύο συνηγόρων των Μπέγκα-Αργυρού, στο τέλος της δίκης: ο συνήγορος υποστήριξε-δικαίως-ότι η εταιρεία Ακτή Αριάδνη του ομίλου Μήτση δημιούργησε το κλίμα φόβου και τρομοκρατίας στα Γιάννενα για να πάρει το Ξενία και τώρα άφησε εντελώς μόνό του τον καταδικασθέντα. Αυτό, βεβαίως, δεν αθωώνει τον Καμπέρη ο οποίος λειτούργησε “με θράσος, με ένα αίσθημα νταή, με ένα αίσθημα ακαταδίωκτου”, επιδεικνύοντας παρεμφερή συμπεριφορά κατά τη διάρκεια της σημερινής δίκης.
Με δύο λόγια, οι πραγματικοί αυτουργοί των παρακρατικών περιστατικών βίας σε βάρος όσων πολιτών αντιδρούσαν στην εκποίηση του Ξενία, ο επιχειρηματίας Μήτσης και ο δήμαρχος Ν. Γκόντας που τον εξυπηρέτησε με κάθε τρόπο, έκαναν τη δουλειά τους και πέταξαν σαν "στυμμένη λεμονόκουπα" τον καταδικασθέντα ο οποίος στη διάρκεια της δίκης επανέλαβε τουλάχιστον δύο φορές τη φράση ‘εγώ δεν έχω κανένα συμφέρον από το Ξενία, δεν με ενδιαφέρει’... Αυτή είναι φαίνεται η μοίρα των φανελο-φόρων, των σύγχρονων απογόνων των κουκουλόφορων της Κατοχής…
ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΞΕΝΙΑ ΔΕΣ ΚΑΙ :
http://www.babylonia.gr/read.php?id=82, http://www.iospress.gr/mikro2006/mikro20060603.htm, http://politikokafeneio.com/neo/modules.php?name=News&file=article&sid=1275
Γιώργος Παπαχριστοδούλου από Babylon Media
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου