Τις τελευταίες μέρες μια μη αναμενόμενη είδηση, η διάλυση της οργάνωσης «Κομμουνιστικός Σύνδεσμος» που εξέδιδε την εφημερίδα «Εργατική Εξουσία», έγινε γνωστή. Μάλιστα η ηγετική ομάδα ανακοίνωσε την προσχώρηση τους ως άτομα στον Συνασπισμό!! Όχι στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά στον ΣΥΝ χωρίς καν την πρόφαση της λογικής του εισοδισμού - δεν έχουν σκοπό να διατηρήσουν κάποια ανεξάρτητη πολιτική ομάδα εκτός ΣΥΝ. Διέλυσαν την οργάνωση τους και πάνε κάτω από την σκέπη του Τσίπρα.
Το γεγονός αυτό, εκφράζει την πλήρη χρεοκοπία μιας ορισμένης προπαγανδιστικής πολιτικής μακριά από την εργατική τάξη και το κίνημα. Η οργάνωση αυτή εμφανίσθηκε στην αρχή της δεκαετίας του ’90 ως αποτέλεσμα σχίσματος στην Ελληνική ομάδα των ¨Μορενικών¨, «Σοσιαλιστική Προοπτική». Στην αρχή ήταν μια νεανική ομάδα τροτσκιστικής αναφοράς. Τα τελευταία 10 χρόνια είχε μια ολοένα και λιγότερη συμμετοχή στα διάφορα κινήματα της νεολαίας και της εργατικής τάξης, με εξαίρεση το 2002 όπου είχαν μια σημαντική παρουσία στο κίνημα ενάντια στις τρόμο-δίκες (17Ν, ΕΛΑ κ.λπ.), όταν οι περισσότερες οργανώσεις της επίσημης αλλά και της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς συμβιβάστηκαν με το κράτος και παρακολούθησαν τις διώξεις ως απλοί παρατηρητές. Την περίοδο των δικών, η «Εργ. Εξ.» αντιτάχτηκε στις συνωμοσίες του κράτους, κρατώντας μια στάση αρχών, αν και με λανθασμένο τρόπο, με προσαρμογές σε διάφορες τάσεις, αλλά χωρίς να υποταχτεί στις πιέσεις της εποχής. Μετά το τέλος των δικών τα τελευταία 5 χρόνια ελάχιστη παρουσία είχαν στο κίνημα. Τελευταία φορά που είχαν σημαντική παρουσία ήταν στην αντιφασιστική διαδήλωση του Φεβρουαρίου όπου ένα ηγετικό μέλος τους, ο σ. Κώστας Κουνενάκης, τραυματίστηκε σοβαρά από την δολοφονική επίθεση των χρυσαυγιτών και της αστυνομίας.
Η απουσία από το κίνημα οδήγησε σε μια ολοένα πιο σκληρυμένη δογματική πολιτική αντίληψη, η οποία δεν είχε καμία σχέση με το κίνημα της εργατικής τάξης και την πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού, και ήταν απλώς μια εγκεφαλική δημιουργία της ηγετικής ομάδας.
Στη μάχη κατά του αντι-ασφαλιστικού νομοσχέδιου, με το αιτιολογικό ότι αγώνας ήταν πολιτικός είχαν την θέση ότι η στάση της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ δεν είχε καμία σημασία!!
Οι αλλαγές των πολιτικών τους θέσεων σε σχέση με την κυβέρνηση της Δεξιάς ήταν πολύ χαρακτηριστικές. Σε συγκέντρωση της ΟΕΝ το καλοκαίρι του 2006, συγκέντρωση για τα μαθήματα του πρώτου κύματος των φοιτητικών καταλήψεων, ο εκπρόσωπος της «Εργ. Εξ.» κατηγόρησε το ΕΕΚ και την ΟΕΝ ότι είχαν λάθος η θέση, ότι πρέπει το κίνημα να παλέψει για την ανατροπή της κυβέρνησης Καραμανλή. Μετά από λίγο αυτή η "λανθασμένη" θέση εμφανίζεται μέσα από την εφημερίδα τους ως θέση της οργάνωσής τους, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να γράφουν σε editorial της εφημερίδας τους τον Οκτώβρη του 2007 ότι όποια οργάνωση της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς δεν είχε αυτή την θέση είναι 5η φάλαγγα του συστήματος!!! Αμέσως μετά ανακαλύπτουν ότι μόνο ο «έντιμος» Αλαβάνος είναι ο εκφραστής αυτής της θέσης όταν μέσα στην βουλή ζητάει να φύγει η κυβέρνηση της Δεξιάς (φυσικά δεν βλέπουν ότι εκτός βουλής, στο κίνημα, ιδίως στα συνδικάτα, ο ΣΥΝ είναι από αυτές τις δυνάμεις που στηρίζουν την κυβέρνηση). Μέσα από τέτοιους λογικούς ακροβατισμούς απορρίπτουν όλη την αριστερά για να δουν το φως το αληθινό στον ΣΥΝ.
Η προσχώρηση όμως σε ένα κόμμα σημαίνει ότι αποδέχεσαι πλήρως όλη την πολιτική και πρακτική αυτού του κόμματος και είσαι συνυπεύθυνος σε ό,τι αυτό έπραξε ή θα πράξει. Η προσχώρησή τους στον ΣΥΝ δεν τους επιτρέπει να έχουν το "φύλο συκής" των άλλων οργανώσεων που προσχωρούν στον ΣΥΡΙΖΑ, που στο όνομα συμμετοχής σε μέτωπο μπορούν υποτίθεται να κρατούν αποστάσεις από πολιτικές επιλογές του ΣΥΝ. Η προσχώρηση της ηγετικής ομάδας της «Εργ. Εξ.» ως άτομα στο ΣΥΝ, σημαίνει ότι αποδέχονται: την εθνικιστική πολιτική για το Μακεδονικό, την πολιτική υπεράσπισης της πατρίδας, μια προοδευτική κυβέρνηση της "Αριστεράς" για την διαχείριση του καπιταλισμού, την αποδοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την υποταγή στην πολιτική της, τον Ευρώ-στρατό, την συνθήκη του Μάαστριχ και ό,τι αυτή προκάλεσε, την διάλυση και τον πόλεμο στην Γιουγκοσλαβία, την συμμετοχή στη διοίκηση της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, το βρώμικο ρόλο του ΣΥΝ στην τοπική αυτοδιοίκηση κ.α.
Αυτές τις αλήθειες τις ξέρουν πολύ καλά και για αυτό το λόγο στο ντοκουμέντο που δικαιολογούν την διάλυση της οργάνωσης (μια εκτενή απάντηση σε αυτό θα έχουμε στα επόμενα φύλλα της Ν.Π), απαξιώνουν όλους τους αγώνες των τροτσκιστών αλλά και όλης της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς για να δικαιολογήσουν την προσαρμογή τους στην υπάρχουσα τάξη πραγμάτων.
Την απάντηση σε αυτούς όμως την αφήνουμε να την δώσει ο Λένιν «… ενωθήκαμε σύμφωνα με ελεύθερη παρμένη απόφαση, ακριβώς για να πολεμήσουμε τους εχθρούς και για να μην πέσουμε στο γειτονικό βάλτο, που οι κάτοικοι από την αρχή μας κατέκριναν γιατί χωριστήκαμε σε ιδιαίτερη ομάδα και γιατί διαλέξαμε το δρόμο του αγώνα και όχι το δρόμο της συμφιλίωσης. Και να που μερικοί από εμάς αρχίζουν να φωνάζουν: ας πάμε σε αυτό το βάλτο! Και όταν αρχίζουν να τους ντροπιάζουν απαντούν: τι καθυστερημένοι άνθρωποι που είστε! Δεν έχετε φιλότιμο να μας αρνιέστε την ελευθερία να σας καλούμε σε καλύτερο δρόμο!- Ω ναι, κύριοι, είστε ελεύθεροι, όχι μόνο να καλείτε, αλλά και να πάτε όπου σας αρέσει, ακόμα και στο βάλτο. Εμείς μάλιστα έχουμε την γνώμη ότι η πραγματική θέση σας είναι ακριβώς στο βάλτο και είμαστε έτοιμοι να προσφέρουμε κάθε δυνατή συνδρομή για την μετακόμιση σας εκεί. Τότε όμως αφήστε τα χέρια μας, μην πιάνεστε από εμάς και μην λερώνετε την μεγάλη λέξη ελευθερία γιατί και εμείς είμαστε «ελεύθεροι» να πάμε όπου θέλουμε, είμαστε ελεύθεροι να πολεμήσουμε, όχι μονάχα το βάλτο, αλλά και εκείνους που πηγαίνουν προς το βάλτο!.....».
(Β.Ι.ΛΕΝΙΝ, Τι να κάνουμε;)
Γρ.Δ
1 σχόλιο:
Καταρχήν δεν έχει πέσει στα χέρια το κείμενο απόφασης της αυτοδιάλυσης της «ΕΕ», οπότε δεν έχω εικόνα για την λογική της προσχώρησης στο ΣΥΡΙΖΑ, όπως μου είπαν οι ίδιοι οι σύντροφοι, αν και δεν απορρίπτουν την λογική της προσχώρησης στο ΣΥΝ. Εξάλλου νομίζω πως εάν προσχωρήσεις κάπου είναι στο ΣΥΝ , ως κόμμα και όχι στο ΣΥΡΙΖΑ που είναι κάτι ακόμη υπό διαμόρφωση.
Νιώθω όμως την ανάγκη να παρέμβω εκ νέου:
Οι οργανώσεις της άκρας αριστεράς στο σύνολο τους δεν έχουν κανενός είδους στρατηγικό σχέδιο. Είναι τμήματα σχάσεων του παραδοσιακού κομμουνιστικού κινήματος που στο βαθμό και το ίδιο δεν έχει στρατηγική δεν έχουν και οι σχάσεις του.
Αυτό δεν μηδενίζει την αγωνιστική πρόσφορα τους στο ένα ή στο άλλο βαθμό, στο ένα ή στο άλλο κίνημα. Προσφορά που έχει σχέση και με το ίδιο το δυναμικό των μελών του και όχι τόσο με την πολιτική αντίληψη και γραμμή τους. Που σε συγκεκριμένες περιπτώσεις κινούνται στα δεξιά του ΣΥΡΙΖΑ ή του ΚΚΕ ,,, βλέπε τα μ-λ.
Πρόσφορα που αν συναντηθεί με την δράση των ίδιων των μαζών νομίζω πως δημιουργεί μικρά και μεγάλα γεγονότα που σε κάποιες περιπτώσεις αποβαίνουν και νικηφόρα..
Και αυτό νομίζω πως είναι ένα σημαντικό στοιχείο να μην ζητήσει κανείς την αυτοδιάλυση τους και την δημιουργία μιας παναριστερές της άκρας αριστεράς που αυτό που θα κάνει είναι ενοποιήσει τις αδυναμίες τους.
Απεναντίας αυτό που πρεσβεύω είναι η κοινή δράση τους στο κοινωνικό και στο πολιτικό επίπεδο. Μια κοινή δράση που στο κοινωνικό επίπεδο θα πρέπει να συνδυαστεί και με κοινή δράση με το χώρο του ΣΥΡΙΖΑ , του ΚΚΕ στο βαθμό που και το ίδιο επιθυμεί αλλά και με το αναρχικό χώρο στο βαθμό που οι τελευταίες δυνάμεις σέβονται τις μαζικές κινηματικές διαδικασίες.
Μέσα από τέτοιες διαδικασίες, εν μέσω της ανάφλεξης της ταξικής πάλης , δημιουργούνται οι δυνατότητες να επανασυγκροτηθεί και να επαναθεμελιωθεί η επαναστατική προοπτική σε ενότητα και αντιπαράθεση για ένα μεγάλο διάστημα με τις σχάσεις και τις δυνάμεις της παλαιάς κομμουνιστικής αριστεράς.
Για αυτό δεν πρέπει να πέφτουμε σε χαρακτηρισμούς για επιλογές και όχι για να είμαστε απλώς ευγενικοί
Θεωρώ πως η επιλογή των συντρόφων της «ΕΕ» , αν και δεν συμφωνώ , μέσα από την αντιφατικότητα της αλλά και την διαλεκτική της να παίξει ένα τέτοιο ρόλο ενίσχυσης της κοινής δράσης της αριστεράς στο πεζοδρόμιο και έρευνας για τις προϋποθέσεις για την επαναθεμελίωσης της επαναστατικής προοπτικής…
Σε κάθε περίπτωση συνεχίζω να αισιοδοξώ , τόσο για την ποιότητα του κόσμου της αριστεράς , όσο και για τους όρους ανάπτυξης της ταξικής πάλης που θα μας βάλει όλους προ των ευθυνών μας και εκεί θα κριθούμε όλοι μας… και εκεί θα κριθούμε αν ή όχι είμαστε έξω από το κίνημα και την εργατική τάξη.
Δημοσίευση σχολίου