Το καπιταλιστικό σύστημα μας ωθεί όλους προς την Ημέρα της Κρίσεως, τονίζει ο φιλόσοφος Slavoj Zizek, μιλώντας στο Al Jazeera. Αναφέρει μάλιστα την παραπαίουσα οικονομία, την υπερθέρμανση του πλανήτη και την επιδείνωση των εθνοτικών σχέσεων ως αποδεικτικά στοιχεία.
«Δεν είμαι κάποιος που θα πίστευε στην Αποκάλυψη. Δεν λέω ότι το 2012 ή κάποια άλλη στιγμή θα υπάρξει μία καταστροφή. Ας είμαστε υπομονετικοί, δεν υπάρχει λόγος να χάνουμε την υπομονή μας. Απλά, ας έχουμε επίγνωση ότι αντιμετωπίζουμε μία σειρά από σοβαρά προβλήματα αν αφήσουμε την υπάρχουσα κοινωνία να αναπτυχθεί ακολουθώντας την έμφυτη προδιάθεσή της, κάποια στιγμή θα οδηγηθούμε σε ένα καταστροφικό σημείο μηδέν», επισημαίνει ο Zizek.
«Πιστεύω ότι η παρούσα κρίση θα κάνει τον καπιταλισμό πιο σκληρό και χειρότερο μακροπρόθεσμα», προσθέτει. Σήμερα ασκείται πολύ έντονη κριτική στον καπιταλισμό, τονίζει, «αλλά για μένα όλες οι κριτικές είναι πολύ νομικίστικες και ηθικολογικές. Λένε ότι υπάρχουν συγκεκριμένοι άπληστοι άνθρωποι. Όχι, ο καπιταλισμός λειτουργεί εγγενώς όχι ως προσωπικός εγωισμός και απληστία, αλλά σχεδόν όπως μια θρησκεία: το κέρδος μετράει, υπάρχει ανάγκη για επέκταση, υπάρχει ανάγκη για ανάπτυξη και ακόμα κι αν πάμε στην κόλαση ο καπιταλισμός πρέπει να συνεχίσει να αναπαράγεται».
Σχολιάζοντας την κατάσταση στην Ευρώπη, ο Slavoj Zizek σημειώνει: «Αυτό που βλέπουμε να συμβαίνει τώρα στην Ευρώπη είναι η αρχή μίας πολύ επικίνδυνης τάσης. Συνοπτικά, μέχρι σήμερα είχαμε πολλά κόμματα, κεντρο-αριστερά και κεντρο-δεξιά, που ανταλλάσσαν δυνάμεις σε κάθε εκλογές. Τώρα, όλο και περισσότερο υπάρχει μόνο ένα κόμμα που αναδεικνύεται ως το κόμμα της υπάρχουσας φιλελεύθερης καπιταλιστικής δημοκρατικής τάξης. Συνήθως είναι φιλοκαπιταλιστικό κόμμα και την ίδια στιγμή σχετικά προοδευτικό σχετικά με τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, την έκτρωση κα. Παράλληλα, η μόνη πραγματική αντιπολίτευση, οι μόνοι που αντιδρούν δεν είναι πια αριστεροί αλλά εθνικιστές κατά των μεταναστών».
Προσθέτει επίσης, ότι αυτό που είναι πολύ ανησυχητικό είναι ότι «το φαινόμενο αυτό εντοπίζεται στα δύο άκρα του ευρωπαϊκού χώρου, τόσο στις χώρες της ανατολικής Ευρώπης, πρώην κομουνιστικές, Ουγγαρία και Ρουμανία, όσο και στις πιο ανεπτυγμένες και πρότυπα ανεκτικότητας, χώρες της δυτικής Ευρώπης, όπως είναι οι σκανδιναβικές». Για τον Zizek, η μόνη λύση σε αυτή την κατάσταση είναι μία νέα Αριστερά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου