ΚΛΑΔΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ στο χώρο του Βιβλίου ΚΛΑΔΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ στο χώρο του Βιβλίου (Πέμπτη 17 Γενάρη 2008) - Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΚΛΑΔΙΚΗΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ για το 2008 ΞΕΚΙΝΑ
από ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ - ΧΑΡΤΟΥ, ΑΤΤΙΚΗΣ — τελευταία τροποποίηση 7/1/2008 13:28
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ-ΧΑΡΤΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣΜεσολογγίου 5, 2ος όροφος, Εξάρχειατηλ: 210 3820537, e-mail: sylyp_vivliou@yahoο.gr
από ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ - ΧΑΡΤΟΥ, ΑΤΤΙΚΗΣ — τελευταία τροποποίηση 7/1/2008 13:28
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ-ΧΑΡΤΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣΜεσολογγίου 5, 2ος όροφος, Εξάρχειατηλ: 210 3820537, e-mail: sylyp_vivliou@yahoο.gr
Η νέα χρονιά βρίσκει εμάς τους εργαζόμενους στον κλάδο του βιβλίου μπροστά στις διαπραγματεύσεις για τη νέα μας κλαδική σύμβαση. Μας βρίσκει ταυτόχρονα μπροστά σε ένα καταθλιπτικό τοπίο που όλοι βιώνουμε: Μισθοί πείνας, ακρίβεια που εξανεμίζει τις πενιχρές μας αποδοχές, αυξήσεις τιμών πέρα από κάθε λογική (ας θυμηθούμε όλοι τις πρόσφατες αυξήσεις στα τιμολόγια της Δ.Ε.Η. και την τρελή κούρσα του πετρελαίου αλλά και τους νέους φόρους της νέας χρονιάς), προσπάθεια χτυπήματος των ήδη κουτσουρεμένων ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων από την κυβέρνηση, ελαστικές σχέσεις εργασίας, εξοντωτικά ωράρια, απολύσεις, δανεισμός και υπερχρέωση των νοικοκυριών, ανεργία.
Με βάση τα παραπάνω ρωτάμε:
● Ποιος εργαζόμενος μπορεί σήμερα να ζήσει με 600 ή 700€;
● Οι ανάγκες και τα όνειρά μας χωράνε σε αυτό το τοπίο;
Εμείς πιστεύουμε ότι αυτό το τοπίο μπορεί να ανατραπεί. Η μάχη για την Κλαδική Συλλογική Σύμβαση είναι μιας πρώτης τάξης ευκαιρία. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η κλαδική μας Σύμβαση είναι το μέσο για τη ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ των όρων εργασίας μας τόσο σε οικονομικό επίπεδο (αυξήσεις, επιδόματα) όσο και σε θεσμικό (αργίες, άδειες κ.λ.π.). Θεωρούμε κατάκτηση για τον κλάδο την ύπαρξή της τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Όχι μόνο για τα πράγματα που πετύχαμε (μισθός υψηλότερος από αυτόν που δίνει η σύμβαση του Εμπορίου, καινούρια επιδόματα, αργία του Αγίου Πνεύματος κ.λ.π.) αλλά κυρίως λόγω της συσπείρωσης που παρατηρείται στους περισσότερους χώρους δουλειάς και μας επιτρέπει την αποτελεσματική αντίσταση στην εργοδοτική αυθαιρεσία. Στην προηγούμενη διαπραγμάτευση είδαμε τα εξής: α) Η άρνηση των εργοδοτών να αποδεχτούν την ύπαρξη της σύμβασης υποχώρησε. Αυτό έγινε πραγματικότητα μετά την πρώτη μας κλαδική απεργία στις 18 Μάη του 2006 και την εξαιρετική της επιτυχία. Τότε έγινε αντιληπτό πως οι εργαζόμενοι του κλάδου μπορούν να είναι υπολογίσιμη δύναμη. β) Χωρίς σκληρό αγώνα δεν πρόκειται να καλυτερέψουμε τους όρους ζωής μας πραγματικά και σύμφωνα με τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες.
● Άλλαξε ποτέ τίποτα χωρίς την πάλη και τη διεκδίκηση;
● Είναι «υπερβολικά» τα αιτήματα και οι διεκδικήσεις μας;
Με αποφάσεις δύο Γενικών Συνελεύσεων του Συλλόγου μας, ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΣΤΙΣ 17 ΓΕΝΑΡΗ 2008 ξεκινώντας τη μάχη για την υπογραφή της νέας κλαδικής μας σύμβασης.
Το πώς θα δουλεύουμε, πώς θα αμειβόμαστε, πώς θα ζούμε, εξαρτάται κατά πολύ από το αν θα καταφέρουμε να μπλοκάρουμε τα σχέδιά τους. Γι΄ αυτό και η συμμετοχή όλων στην Απεργία στις 17 Γενάρη είναι απαραίτητη.
Στη συνέχεια με νέα Γεν. Συνέλευση θα αποφασίσουμε πως θα κλιμακώσουμε τον αγώνα μας. Πρέπει με όλες μας τις δυνάμεις να δώσουμε τη μάχη της απεργίας σε κάθε χώρο δουλειάς, μικρό ή μεγάλο, ώστε η επιτυχία της να κάνει τους εργοδότες να καταλάβουν τη δύναμή μας.
Η απεργία αποκτά ιδιαίτερη σημασία καθώς γίνεται σε μια περίοδο όπου Κυβέρνηση και εργοδότες δείχνουν το αντεργατικό τους πρόσωπο χωρίς όριο. Λυσσομανούν ενάντια στα εργατικά συμφέροντα, καταργούν τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα. Την ίδια ώρα, τόσο στον κλάδο, όσο και γενικότερα, τα κέρδη των εργοδοτών αυξάνονται! Ο πλούτος που παράγουμε είναι τεράστιος! Λεφτά υπάρχουν, αλλά για τους λίγους. Ήρθε η στιγμή να τους δείξουμε ότι είμαστε κομμάτι του εργατικού κινήματος που παλεύει όχι μόνο για «ψίχουλα» ή «κεκτημένα» αλλά διεκδικεί την πραγματική βελτίωση της ζωής μας σύμφωνα με τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες. Με αυτό το κριτήριο, συλλογικά, διαμορφώσαμε τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις μας για τη νέα κλαδική σύμβαση.
Αυτό το μεροκάματο πρέπει να το χαρίσουμε στην ανάγκη μας να ζήσουμε καλύτερα, στην ανάγκη να διεκδικήσουμε τη ζωή που μας αξίζει. Αυτό το χρωστάμε στους εαυτούς μας και την αξιοπρέπειά μας, στα παιδιά μας, σε όλους τους εργαζόμενους.
Μόνο αν πάρουμε τον αγώνα στα χέρια μας μπορούμε να μετράμε νίκες. Με τους αγώνες μας και τη δύναμη της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης να σπάσουμε το κλίμα τρομοκρατίας στους χώρους δουλειάς και να δώσουμε το δικό μας ΠΑΡΩΝ στη μάχη της απεργία και μετά από αυτή.
Οι μεγαλειώδεις αγώνες των δασκάλων και των φοιτητών, η μαζική πανεργατική απεργία στις 12 Δεκέμβρη, έδειξαν ότι οι αγώνες μπορούν να ασκούν πίεση, μπορούν να κερδίζουν, όταν είναι αγώνες συλλογικοί, μαζικοί και ανεξάρτητοι, όταν είναι παρατεταμένοι και αποφασιστικοί, όταν ξεπερνούν τη λογική της διαμαρτυρίας και των «συμβολικών» κινήσεων και γίνονται μάχες που απευθύνονται σε όλη την κοινωνία, όταν βάζουν στο κέντρο τις εργατικές ανάγκες και τα σύγχρονα δικαιώματα των εργαζομένων.
ΠΕΜΠΤΗ 17 ΓΕΝΑΡΗ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ
για νέα, ικανοποιητική συλλογική σύμβαση στον κλάδο του βιβλίου
ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ:
● 1400 ευρω ΚΑΤΩΤΕΡΟΣ ΒΑΣΙΚΟΣ ΜΙΣΘΟΣ (καθαρά)
● 35ωρο-5μερο-7ωρο (συνεχές)
● ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΤΑΜΕΙΑ
● ΣΥΝΤΑΞΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΣΤΑ 55
● ΒΑΡΕΑ ΚΑΙ ΑΝΘΥΓΙΕΙΝΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΙΑΝΟΜΕΙΣ (COURIER)
● Κατάργηση του ωρομισθίου και των stage.
Όχι στις ελαστικές σχέσεις εργασίας.
ΟΛΟΙ-ΟΛΕΣ στην ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ
στις 10.00 π.μ. στο Πνευματικό Κέντρο
(ΣΟΛΩΝΟΣ & ΑΣΚΛΗΠΙΟΥ)
Με βάση τα παραπάνω ρωτάμε:
● Ποιος εργαζόμενος μπορεί σήμερα να ζήσει με 600 ή 700€;
● Οι ανάγκες και τα όνειρά μας χωράνε σε αυτό το τοπίο;
Εμείς πιστεύουμε ότι αυτό το τοπίο μπορεί να ανατραπεί. Η μάχη για την Κλαδική Συλλογική Σύμβαση είναι μιας πρώτης τάξης ευκαιρία. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η κλαδική μας Σύμβαση είναι το μέσο για τη ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ των όρων εργασίας μας τόσο σε οικονομικό επίπεδο (αυξήσεις, επιδόματα) όσο και σε θεσμικό (αργίες, άδειες κ.λ.π.). Θεωρούμε κατάκτηση για τον κλάδο την ύπαρξή της τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Όχι μόνο για τα πράγματα που πετύχαμε (μισθός υψηλότερος από αυτόν που δίνει η σύμβαση του Εμπορίου, καινούρια επιδόματα, αργία του Αγίου Πνεύματος κ.λ.π.) αλλά κυρίως λόγω της συσπείρωσης που παρατηρείται στους περισσότερους χώρους δουλειάς και μας επιτρέπει την αποτελεσματική αντίσταση στην εργοδοτική αυθαιρεσία. Στην προηγούμενη διαπραγμάτευση είδαμε τα εξής: α) Η άρνηση των εργοδοτών να αποδεχτούν την ύπαρξη της σύμβασης υποχώρησε. Αυτό έγινε πραγματικότητα μετά την πρώτη μας κλαδική απεργία στις 18 Μάη του 2006 και την εξαιρετική της επιτυχία. Τότε έγινε αντιληπτό πως οι εργαζόμενοι του κλάδου μπορούν να είναι υπολογίσιμη δύναμη. β) Χωρίς σκληρό αγώνα δεν πρόκειται να καλυτερέψουμε τους όρους ζωής μας πραγματικά και σύμφωνα με τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες.
● Άλλαξε ποτέ τίποτα χωρίς την πάλη και τη διεκδίκηση;
● Είναι «υπερβολικά» τα αιτήματα και οι διεκδικήσεις μας;
Με αποφάσεις δύο Γενικών Συνελεύσεων του Συλλόγου μας, ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΣΤΙΣ 17 ΓΕΝΑΡΗ 2008 ξεκινώντας τη μάχη για την υπογραφή της νέας κλαδικής μας σύμβασης.
Το πώς θα δουλεύουμε, πώς θα αμειβόμαστε, πώς θα ζούμε, εξαρτάται κατά πολύ από το αν θα καταφέρουμε να μπλοκάρουμε τα σχέδιά τους. Γι΄ αυτό και η συμμετοχή όλων στην Απεργία στις 17 Γενάρη είναι απαραίτητη.
Στη συνέχεια με νέα Γεν. Συνέλευση θα αποφασίσουμε πως θα κλιμακώσουμε τον αγώνα μας. Πρέπει με όλες μας τις δυνάμεις να δώσουμε τη μάχη της απεργίας σε κάθε χώρο δουλειάς, μικρό ή μεγάλο, ώστε η επιτυχία της να κάνει τους εργοδότες να καταλάβουν τη δύναμή μας.
Η απεργία αποκτά ιδιαίτερη σημασία καθώς γίνεται σε μια περίοδο όπου Κυβέρνηση και εργοδότες δείχνουν το αντεργατικό τους πρόσωπο χωρίς όριο. Λυσσομανούν ενάντια στα εργατικά συμφέροντα, καταργούν τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα. Την ίδια ώρα, τόσο στον κλάδο, όσο και γενικότερα, τα κέρδη των εργοδοτών αυξάνονται! Ο πλούτος που παράγουμε είναι τεράστιος! Λεφτά υπάρχουν, αλλά για τους λίγους. Ήρθε η στιγμή να τους δείξουμε ότι είμαστε κομμάτι του εργατικού κινήματος που παλεύει όχι μόνο για «ψίχουλα» ή «κεκτημένα» αλλά διεκδικεί την πραγματική βελτίωση της ζωής μας σύμφωνα με τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες. Με αυτό το κριτήριο, συλλογικά, διαμορφώσαμε τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις μας για τη νέα κλαδική σύμβαση.
Αυτό το μεροκάματο πρέπει να το χαρίσουμε στην ανάγκη μας να ζήσουμε καλύτερα, στην ανάγκη να διεκδικήσουμε τη ζωή που μας αξίζει. Αυτό το χρωστάμε στους εαυτούς μας και την αξιοπρέπειά μας, στα παιδιά μας, σε όλους τους εργαζόμενους.
Μόνο αν πάρουμε τον αγώνα στα χέρια μας μπορούμε να μετράμε νίκες. Με τους αγώνες μας και τη δύναμη της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης να σπάσουμε το κλίμα τρομοκρατίας στους χώρους δουλειάς και να δώσουμε το δικό μας ΠΑΡΩΝ στη μάχη της απεργία και μετά από αυτή.
Οι μεγαλειώδεις αγώνες των δασκάλων και των φοιτητών, η μαζική πανεργατική απεργία στις 12 Δεκέμβρη, έδειξαν ότι οι αγώνες μπορούν να ασκούν πίεση, μπορούν να κερδίζουν, όταν είναι αγώνες συλλογικοί, μαζικοί και ανεξάρτητοι, όταν είναι παρατεταμένοι και αποφασιστικοί, όταν ξεπερνούν τη λογική της διαμαρτυρίας και των «συμβολικών» κινήσεων και γίνονται μάχες που απευθύνονται σε όλη την κοινωνία, όταν βάζουν στο κέντρο τις εργατικές ανάγκες και τα σύγχρονα δικαιώματα των εργαζομένων.
ΠΕΜΠΤΗ 17 ΓΕΝΑΡΗ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ
για νέα, ικανοποιητική συλλογική σύμβαση στον κλάδο του βιβλίου
ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ:
● 1400 ευρω ΚΑΤΩΤΕΡΟΣ ΒΑΣΙΚΟΣ ΜΙΣΘΟΣ (καθαρά)
● 35ωρο-5μερο-7ωρο (συνεχές)
● ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΤΑΜΕΙΑ
● ΣΥΝΤΑΞΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΣΤΑ 55
● ΒΑΡΕΑ ΚΑΙ ΑΝΘΥΓΙΕΙΝΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΙΑΝΟΜΕΙΣ (COURIER)
● Κατάργηση του ωρομισθίου και των stage.
Όχι στις ελαστικές σχέσεις εργασίας.
ΟΛΟΙ-ΟΛΕΣ στην ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ
στις 10.00 π.μ. στο Πνευματικό Κέντρο
(ΣΟΛΩΝΟΣ & ΑΣΚΛΗΠΙΟΥ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου